Den singende swaen

[p. 244]

Lauda Sion Salvatorem. Looft ô Sion uw' Behoeder.

Stem:
Als 't begint. Ofte:
ô Electa coeli rosa. Siet fol: 155.
Stabat Mater dolorosa, Ofte:
Yets moet ick, u Laura, vragen. Siet fol: 133.

LOoft O Sion den Behoeder,
Looft uw' Leydtsman ende Voeder,
Met gedicht en soet geklanck:
Durft zoo veel als all' uw' krachten
Konnen doen, en all' uw' machten,
Ghy sult zijn nochtans te kranck.         Durft.

2. Looft Hem soo ghy Hem kondt loven,

Hy gaet alle lof te boven,
Wat ghy looft 't is niet een beet.
Dit 's den Theem des lofs verheven:
't Brood dat leeft, en gheeft het leven,
Wordt ons heden voor bereet.

3. 't Welck', als Hy was neergeseten

Sijn Apost'len gaf te eeten
In het laetste Avond-mael.
Laet den lof dan lustich klincken,
En 't jolijt des herte blincken
Met genughte, sonder quael.

4. Want men heden houdt memory

Hoe dees Maeltijds goe Cibory
Ons is eerstmael ingestelt.
Aen dees tafel van den Koningh
(Die uyt 's hemels hooge wooningh
Was gedaelt op 's werelts veld)

5. Eyndicht 't Phase van de Jooden

(Die ons' Salichmaker dooden)
't Nieuwe Paeschen langh verwacht.
't Nieuw komt 't Oude te verstooten,
D' Waerheyd doet de schaduw' vlooten

[p. 245]

 

't Licht verdrijft de donck're Nacht.

 

6. 't Welcken aen dees Maeltijd dede

 

Christus, lasten Hy met zeden,

 

Oock te doen nae sijne dood.

 

Door dees goede onderwijsingh,

 

Lovens waerdigh ende prijsingh,

 

Consacreetmen wijn en brood.

 

7. Soo ons wel wordt voor-gelesen,

 

Wordt in Christi eygen Wesen

 

't Brood verandert, d' wijn in Bloed.

 

Dat verstand, noch oogh kan mercken

 

Komt ons door 't geloofs verstercken,

 

Want Natuur dat niet en doet.

 

8. Onder dese twee figueren,

 

Teekens, ende gheen natueren

 

Schuylt het aldereelst' juweel.

 

't Vleys is spijs, 't Bloed dranck; in 't deelen

 

Christus blijft nochtans geheele

 

Waerlijck onder yder deel.

 

9. Blijft in 't nutten ongeschonden,

 

Sonder scheuringh, breuck, of wonden,

 

Maer geheel wordt Hy ontfaen.

 

Of Hem een, of veel ontfangen,

 

Soo veel een als duysend langen,

 

Noch en wordt Hy dies verdaen.

 

10. Hem ontfangen goe en quade,

 

Maer met zeer verscheyde grade,

 

Nae den standt van yders will':

 

't Komt de Quae de dood te geven,

 

Aen de goede gheeft 'et leven:

 

Siet eens wat een groot verschil!

 

11. Als ghy 't Sacrament siet breeken,

 

Weest niet in 't Geloof besweeken,

 

't Stuck niet min dan 't g'heel en heeft.

 

Want het Wesen krijght gheen hinder,

 

't Teeken wordt alleen maer minder,

 

't Een soo veel als 't and're gheeft.

 

12. Christus is hier niet ontdoocken,

[p. 246]

 

't Teeken is alleen gebrooken,

 

Hy blijft hier g'lijck 't voor Hy was:

 

Maeckt gheen twijflingh hier te maecken,

 

De natuer of standt der saecken

 

Blijft altijd in eene pas.

 

13. Siet het brood, het brood der Eng'len,

 

Komt sich onder ons vermeng'len,

 

En 't wil spijs der Pell'grims zijn.

 

't Brood de kind'ren moet de honden

 

Gheensins worden toegesonden,

 

't Sou hen strecken tot fenijn.

 

14. In figuren is 't voor desen

 

Ons in Isaac bewesen,

 

En in 't Paesch-lam van de Jo'on;

 

En in 't Manna, 't welck' te nutten

 

In des wildernisse hutten

 

't Joodsche Vollick was gewoon.

 

15. Goeden Herder, Brood waerachtich,

 

Weest genadich Jesu machtich,

 

Spijst, en sterckt, en weert ons vroom.

 

Maeckt dat wy niet eeuwigh branden,

 

Maer van 's werelts dorre stranden

 

Komen tot des hemels boom.

 

16. Wilt ons in den hemel schellen,

 

Ende aen uw' tafel stellen,

 

Laet ons U genieten daer,

 

Even als des hemels Borgers,

 

Haerder saligheyds besorgers,

 

U, O Heer! aenschouwen klaer.