Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen– AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 218]
| |
Vertrooster, 't allen tijd.
Siet, siet wy nederknielen
Voor U, O Gast der zielen,
Voor U, Verkoelingh Soet,
Die verkoelt ons droef gemoed.
3. Ghy zijt in onse wercken
Een troostelijcke Rust;
Ghy zijt (soo wy aenmercken)
Die onse hitte blust.
O! Ghy doet van ons vluchten,
De droefheyd, als wy suchten.
Ghy zijt het salighst' Licht,
't Welck ons in deughden sticht.
4. Gewaerdicht te verlichten
Het binnenst' van ons hart;
Wilt ons in deughden stichten
Die zijn in sond' verwart.
Wast af ons' vuyle sonden,
Geneest ons' diepe wonden;
Dat dorre is, besproeyt,
Maeck dat 't welck doot is, bloeyt.
,, 5. Wil 't geen dat stijf is, buygen,
,, Verwarmt doch 't welck is kout.
Laet ons, die droogh zijn, suygen
Uyt U ons' onderhout.
Wilt, 't geen dat doolt, regeren;
Gewaerdicht te vereeren
Uw' gaven, aen ons all'
Die zijn op dit tranen dal.
6. Verdienste geest der deughden,
Geeft ons een saligh end.
Stort in ons' herten vreughden,
Uw' oogen tot ons wendt.
Leydt ons in 's Hemels weyden
Als w' uyt dees werelt scheyden;
Maeckt dat wy zijn verheught
Eeuwigh met des Hemels vreughd.
|
|