Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 213]
| |
 ras
D' Apostelen vertroecken,
By welcke meerder volck noch was,
En gin-gen God versoecken,
Dat Hy gelieven sou te senden sijnen Geest,
Sy waren daerentusschen op-gheslo-ten, en bevreest.
Dat Hy.
2. Sy waren te Jerusalem
Vergadert t' saem by-een,
Eenparigh was haer allen stem,
Eendrachtigh haer gebe'en;
Want alhoe wel hen was geseyt
Van Christo, dat sou komen
God d' Heyl'gen-Geest met Majesteyt,
Die noch niet was vernomen;
Soo hebben sy met yver evenwel versocht
Den Heyl'gen Geest; en haren tijd niet ledig doorgebrocht.
3. Sy branden door een liefde groot,
Die d' een tot d' ander drough:
De jalouzy was in haer doot,
Waerom den Hemel lough.
Voorwaer een groot' eendrachtigheyd
Was onder haer te vinden,
En oock een groote ned'righeyd,
Die d' hovaerdy verslinden.
Sy baden om vergiffenis met grooten rouw,
Uyt hare oogen neerwaerts liep der tranen bracken dou.
4. Sint Thomas kende sijne sond',
| |
[pagina 214]
| |
En Petrus sijn misdaed.
Sy loofden God met hart, en mond,
Sy baden vroegh en laet.
O met wat yver seyden sy,
Heer, laet uw' Geest ne'erdalen!
Hoe sullen wy in U zijn bly,
Als die ons sal bestralen.
O Vader-God Almachtigh, en Ghy Godes Soon,
Sendt neder-waerts uw' Geest tot ons nu uyt des Hemels throon!
5. Schaept, Heer, in ons een suyver hart,
Vernieuwt in ons uw' Geest;
Neemt wech door Hem ons druck en smart,
Hy is 't die ons geneest:
Hy is 't die ons vertroosten moet,
Ons, die zijn opgesloten:
Hy isset alderhoochste Goedt,
Och of wy Hem genoten!
Heer! wilt niet langer touven, maer uw' Geest ons sendt,
Laet onse smart en drouvicheyd nu nemen haest een end.
6. Maria, d' alderwaerdste Maeght,
Aenhoorden dit gesucht;
En Sy haer hert na d' hemel jaeght,
Haer stem dringht door de lucht:
Sy seyden, Heer, laet komen af,
Die d' harten sal verwermen,
Uw' Geest, die alle gaven gaf,
En laet die ons beschermen!
Uw' kinderen als Weesen sitten hier beswaert,
Ick bid U Vader, ende Soon, uw' kind'ren toch bewaert.
7. Komt Schepper Heyl'gen Geest hier ne'er,
Ons' harten nu doorstraelt.
Dit is mijn liefste Soons begeer,
Die ons hier heeft bepaelt.
Dit woord was naeuw'lijcx uyt geseyt,
En siet eens aen een wonder,
God uyt den Hemel doet bescheyt
Met Wind, als met een Donder;
| |
[pagina 215]
| |
Want daer sy nedersaten quam een groote wind,
Tot teycken dat ghekomen was dien Geest, die 't quaet verslindt.
8. Na dese wind, en dit geluyt,
Quam, in gedaent' van vyer,
Den Heyl'gen Geest den Hemel uyt
Met vierigh-tongh-geswier.
En siet! het vyer is haer gena'ert,
Ja sat oock over d' hoofden
Van die daer waren t' saem vergaert,
En Jesum Christum loofden.
Wie sal ons seggen nu, met wat een groote vreughd,
Na hare vrees en bangigheyd, d' Apost'len sijn verheugt.
9. 't Geluyt gehoort wiert in de stad,
Gesien wert oock het licht,
Sy seyden, Wat beduydt toch dat?
Sy werden onderricht.
't Was God den Geest die neder quam
In vier'ge tongen dalen,
Die was 't die hare smart wegh-nam,
Begaefden oock met talen:
Die was 't, door wien de zond' gheholpen wierdt aen kant;
Die was 't, die haer ontsteken had met 's heyl'ge liefdens brand.
10. God Heyl'gen Geest, 'k hef op mijn oogh
Tot U, nae 's Hemels hof:
Van nu-aen altijd klouck ick poogh
Te kondigen uw' lof:
Begaeft my met de wetenschap,
Maeckt dat ick schu de zonden,
Maeckt dat ick tree der deughden trap,
Tot dat ick werd' ontbonden
Van 't lichaem, dat my seer beswaert; ick bid U God,
Met handen die gevought zijn t'saem; laet dit toch zijn mijn lot!
|
|
