Den singende swaen

Sinte Apollonia. 9 Februarii.

Stem:
Balette Bronckhorst. Ofte:
Harderinne! Roem waerde blom der Vrouwen. Of:
Om wat reden, o vreughd der Seraphinnen.

GRoot vrindinne
Van God, die is Almachtigh,
Hoe vaert Ghy al?
Is uw' minne

[p. 72]

 

 

Tot God uw' Heer soo krachtigh,

 

Op 's werelts dal,

 

Dat G' uytstaen, kent tot het eynde toe

 

Dat uwe tanden, In uwe landen, De beulsche handen

 

Uyt-breken, uyt uw' mond,

 

Uw' mond, uw' mond,

 

Ach! hoe zijt Ghy doch te moe?

 

Dat G' uyt.

 

2. 'k Gae bedencken

 

App'lonia! wat sinnen

 

Gehad Ghy hebt.

 

't Moet u krencken,

 

't En zy dat Ghy vol minne

 

Couragie schept.

 

God den Heer, U moed gegeven heeft,

 

Ghy hebt verdragen,

 

In uwe dagen,

 

Veel bitt're vlagen

 

En smerten, met verduld,

 

Verduld, verduld,

 

G' hebt door pijnen niet gesneeft.

 

3. Uwe wangen

 

Aen stucken zijn geslagen,

[p. 73]

 

(O wreede hand!)

 

G' waert niet bangen,

 

Ghy meerder woud verdragen,

 

Al was 't den brand.

 

't Vuyr dat wierd voor U gereet gemaeckt:

 

G' hebt ongedwongen,

 

In 't vuyr gesprongen,

 

Ja oock gesongen

 

Met vreughde, ô hoe soet!

 

Hoe soet, hoe soet,

 

Och, hoe soet heeft dit gesmaeckt!

 

4. Roma moedich!

 

Wilt Schaev'laes vroomigheden

 

Verhalen niet:

 

Want hier spoedich

 

Is g'heel in 't vuyr getreden

 

(Gelijck ghy siet)

 

Godes Maeght, niet met de hand alleen.

 

Des wilt opspringen,

 

Wilt God lof singen,

 

Om dese dingen

 

Die gh' merckt in dese Maeght,

 

Dees Maeght, dees Maeght,

 

Die selfs is in 't vuyr getre'en.

 

5. 'k Moet U groeten

 

App'lonia, verheven

 

In Godes Rijck!

 

'k Moet uw' voeten

 

Veel suyv're soentjes geven;

 

'k Heb daer toe g'lijck,

 

Want ick ben dickmaels door U bevrijdt

 

Van groote pijnen,

 

Die my verquijnen,

 

En de'en verdwijnen:

 

Och of ick mocht, ô Maeght!,

 

O Maeght, ô Maeght,

 

Namaels zijn met U verblijdt.