Den singende swaen

[p. 40]

S. Sebastiaen Martelaer. 20. Ianuarii.

Stem: Suyvere, schoone, vermaeck'lijcke Maeght.

SEbastiaen zeer vermaard' Colonnel!
Wilt in uw' pijne volstandigh altijd wesen;
Hoewel dat scheuren die sullen u vel,
Nochtans soo sullen die wesen haest genesen.
Hebt maer moed, weest wel gehert
In all' uwe pijnen,
Jesus sal all' u-we smert
Haestigh doen verdwijnen.
Vromen Held! // gheen geweld
Moet U doen beswijcken;
Ach! staet vast // als een quast,
Wilt gheen pijl ontwijcken.
Hebt maer moed.

[p. 41]

 

2. Uwe Soldaten, u welige Rot

 

Die hebben U aen een pael g'heel streng gebonden.

 

'k Bidd' om de liefde, en wille van God,

 

Wilt patientich verdragen doch die wonden.

 

Wat is dit dat ick hier hoor!⁺

 

Och! ick wil wel sterven.

 

Nimmermeer ick moed verloor,

 

'k Wil den Hemel erven.

 

Stock, noch bijl // strop, noch pijl,

 

Stricken ofte netten,

 

Gheen gequel // dood, noch Hell'

 

Sullen dat beletten.

 

3. Want die aen and're gegeven heb moed,

 

Om dat voor Christo sy vromich souden strijden,

 

Sou ick beswijcken? 'k sal storten mijn bloed;

 

'k Sal in de wonden ten hooghsten my verblijden.

 

Diocletiaen Tyran!

 

Lustich! wilt beginnen;

 

Laet my wacker tasten an,

 

Wilt niet langh versinnen.

 

Schutters! schiet // geen verdriet

 

Mach mijn hert vervelen;

 

G'lijck de Katt // met de Ratt

 

Mach ghy met my spelen.

 

4. 't Woord was gesproocken, sy ransden Hem aen,

 

S'hebben haer bogen met groote kracht gespannen,

 

Sy treften krachtigh den Held Bastiaen,

 

Die all' dien schuld heeft vergeven aen die mannen:

 

Hy beval hen aen den Heer,

 

Wel tot haer genegen,

 

Tot dat op der aerde neêr

 

Hy is wegh gesegen;

 

Dood gelijck // ja een lijck

 

Scheen Hy toen te wesen;

 

Maer Hireen ,, heeft zijn leên

 

Heymelijck genesen.

 

5. Want als Hireene 's nachts omme liet sien

 

Om 't doode lichaem met eere te begraven,

+ Sebastiaen spreeckt.

[p. 42]

 

(G'lijck in die tijden pleegh vaeck te geschie'n

 

Van Christ'ne menschen, die hun daer toe begaven)

 

Soo wiert Sint Sebastiaen

 

Levendich gevonden,

 

Sy nam in haer huys Hem aen,

 

Sy genas sijn wonden.

 

Als gesont // van de wond

 

Waeren sijne leden,

 

Soo is weêr // desen Heer

 

Langs de straet getreden.

 

6. En als den Keyser ontmoeten op straet

 

Dees vromen Ridder, soo heeft met strenge woorden

 

Sebastianus den Keyser versmaedt,

 

Die als een Padde swol op als hy dit hoorden:

 

En hy slough dien vromen Vorst

 

Wederom in boejen.

 

Hy liet ('k weet niet hoe hy dorst)

 

Dood Hem slaen met roejen.

 

Welck' torment // tot het end

 

Sonder yets te klagen,

 

Sonder schuld // met verduld

 

Vroom Hy heeft verdragen.

 

7. 't Smerten is over ô vroom Campioen!

 

Ghy zijt gekomen uw' druck nu varr' te boven;

 

Ghy hebt uw' loon voor u lijden en doen:

 

O Ghy zijt waerdigh dat U de menschen loven.

 

Dies koom ick geluck oock bie'n

 

U, ô vromen Ridder!

 

Siet ick buygh voor U mijn knien,

 

'k Houw' U voor mijn bidder.

 

Bidt voor my // dat ick vry

 

Van de Hell' mach raecken;

 

Ey! erbermt // en beschermt

 

Doch all' mijne saecken.