Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 16]
| |
Stem: Siet het Pluym-gevogelt hoe dat, &c.
ALderwaerdste Maegden! Pronck en Cieraed
Van Iesu Christi Tempel, ick bidd' u, met my gaet:
Want ick heb u te geven
Een za-ligh Nieuwe-Iaer,
Waer nae u gantsche leven
Ghy schicken moet te gaer.
Ick geef aen u de Moeder, Van Iesus ons' Behoeder,
Sy is der Maeghden Spiegel, der Maeghden Meesters,
Sy is de Maeghden Koningin, en hae-re Voorsprakers.
Want ick.
| |
[pagina 17]
| |
2. Leert uyt dese Maget de Zeeghbaerheyd,
Leert uyt dees Coninginne de reyne Suyverheyd,
En vorder moet ghy leeren
Van dese Maget reyn,
Oodtmoedich u verneeren,
Ghy moet u houden kleyn.
Och of ghy u verheughden // in dese Magets deughden,
Hoe sou Sy u dan minnen, en Haer lieven Soon!
Hy sou voorwaer in't Hemelrijck u schencken 's Maeghdens kroon.
3. Matigh zijt aen tafel in dranck en spijs,
Uw' gang zy rijp en statigh, maer zijt gheen loome lijs:
Gaet weynich over straten,
Bemindt u huys, en Cell',
Zijt sober in het praten,
Wacht u van speel-gezel.
Soo was Mariaes handel // soo was Mariaes wandel,
Sy hiel Haer in haer kamer, Sy selden gingh uyt,
Soo deftigh was haer Zeeghbaerheyd, soo leefden Christus Bruyd.
4. S'was verschrikt als S'hoorden een mans geluyt,
Sy docht wat's dit te seggen, wat of doch dit beduyt?
Wilt u zoo mede dragen,
O Maeghden! t' allen tijd,
Maeckt dat ghy al uw' dagen
De Mans-personen vlijdt;
Gy moet 't perijckel vlijden // en d'oorsaek 't allen tijden,
Of anders sult ghy vallen, ô Maeghdekens Goods!
Het vyer en dient by 't werrick niet, siet toe tot d' uyr des doods.
5. Voorder moet ghy leeren d'Ootmoedigheyd,
Waer toe Goods lieve Moeder u heeft den wegh bereyt;
Want siet die welck' was waerdigh
God-Vaders Soon 't ontfaen,
Die sey, verbaest en vaerdich,
Ick neem die groet niet aen.
Siet hoe de Vrouw der Vrouwen // Haer ned'rig wist te houwen:
| |
[pagina 18]
| |
Sy noemden Haer de dienstmaeght t'wesen van den Heer,
Die daerentusschen waerdig was te g'nieten 's Moeders eer.
6. Soo oock, waerde Maeghden! ootmoedigh zijt,
Al 't geen 't welck schijnt te ruycken nae trotsigheyt, dat mijdt.
Wilt uwe eve-menschen
Verachten nimmermeer,
Maer (waer na is te wenschen)
Vermeert altijd haer eer.
'k Heb u niet meer te seggen // dan dat ghy overleggen
Moet dickmaels, en volbrengen, dit soet kort vermaen,
Soo sal 't geschieden dat ghy sult in d'Hemel namaels gaen.
7. Waerde Godes Moeder, ô waerdste Vrouw!
Die ons door Jesum Christum verlost hebt uyt den rouw:
Ick Bidd' met all' mijn krachten
Voor uwer Maeghden-Choor,
En wilt my niet verachten,
Verleent doch eens gehoor:
Maeckt dat in 's Hemels haven // aenkomen uwe slaven,
Maer namentlijck de Maeghden, so heb ick oock kans,
Bidt Jesum uwen lieven Soon, dat Hy ons schenckt dien Krans.
|
|