|
| |
| |
| |
Zegen-wensch aen de deughtrycke en godtminnende Jow Jow Isabelle Govaers
Haer belofte sluytende in den wytvermaerden en vrede rycken hof, van de H. Begga binnen Mechelen
Voorstel
Veni in hortum meum, soror mea, sponsa. Cant. 5.
Com in mynen hof, myne suster, myne bruyt.
De liefde laet nu haer bekoorelykste stralen
En heetste voncken in den hof van Begga dalen,
En veerdigt pyl en boogh, tot suyver minnespel:
Sy mikt aendachtelyk op 't hert van Isabel,
Om die verliefde bruyt met eenen schicht te treffen,
Waerdoor sy sal 't geluk, van haere keur, beseffen.
Maer sacht, siet hier verschynt den bruydegom, vol glans
En stralen, als een son, die, met haer gulde krans,
Den dageraet ontluykt en, over bosch en beken
Haer vierigh bloos uytspreyt. Hy roept, door liefde ontsteken,
Syn liefste na: och, com myn suster, myn vriendin,
Och, com in mynen hof, myn schoone, myn duyvin;
Sta op en spoedigt u; den winter is verdwenen
Den regen gants voorby: de bloemen syn verschenen
In onse lantstreek; m heeft de tortel-stem gehoort,
| |
| |
Men riekt den wyngaert-bloey; den vygeboom groeyt voort,
Och, com in mynen hof: myn hert is opgetoogen
O schoone, door een wenk van uwe duyven-oogen;
Een wierookgeur stormt uyt uw kleeren en gewaet
En van uw lippen druypt de melk en honingraet.
O bruyt, laet voor myn oogh uw minsaem wesen blincken
En uw verliefde stem, tot in myn ooren klincken,
Want uw gelaet is schoon, en uwe stemme soet.
De bruyt dus aengewekt door dese minne-groet
Spreekt haeren bruygom aen: myn vrient, myn uytgelesen,
Ach! hoe bekoorelyk is uw lieftalligh wesen,
Waer eerbaerheyt en min de witte en roode roos
Doen t'samen mengelen, die melk, en dese bloos.
Een mirre-bondelken syt gy myn welbeminden;
Gy sult voortaen uw plaets in mynen boesem vinden,
Daer blyven wy te saem van alle stooringh vry;
Ick ben geheel, voor u, en gy geheel, voor my.
Myn lief, ik wil voortaen in uwe schaduw rusten;
Uw honingsoete geur voldoet al myne lusten!
Och com! ik houd u vast, om, buyten al 't gedruys,
Te trecken, nevens u, in myn vrou moeders huys;
Daer sal ik u myn hert in volle omhelsingh geven,
En tot'er doot alleen, met u, en voor u leven.
Geluk, o wyse maeght, die met een held're lamp
Uw bruydegom ontmoet, en door den soeten damp
Van onbevlekte min, ten hemel opgestegen,
Bekoort hebt syne ziel, verworven synen zegen.
Geluk vercooren bruyt, met soo verheven lot,
Waerdoor gy, voor altyt, versaemt, met uwen Godt,
Niet anders hebt te doen al uwe levens dagen
Dan uwen bruydegom te lieven te behagen.
| |
| |
Wat toevingh! vrede, en rust, voor een verlieft gemoet!
Wat troost! altyt te syn vereent met 't hoogste goet,
Om nimmermeer daervan te worden afgescheyden.
Can eene ziel op aerd een meerder heyl verbeyden?
Can eenen mensch op aerd genieten meerder vreught?
Soodanigh is den loon van een stantvaste deught,
Wiens weerdigheyt by Godt soo groot is, en verheven,
Dat hy, als tot een prys, sigh self daervoor wilt geven.
Wel aen, geniet dien troost, die toevingh, vrede, en rust
Deughtrycke Govaers, met geheel uw hertens lust,
Terwyl gy in den hof van Begga, sult genieten
Dien bruydegom, wiens liefde u nimmer zal verdrieten.
Hoe naekt sult gy van daer, met seker onderscheyt,
Ontdecken 's werelts list, bedrogh, en ydelheyt!
Hoe vuyl verschynt u 't vleys, met syn wellustigheden,
Als sigh uw hert daer sal, tot Godes min besteden!
Met wat betrouwen lacht gy daer den vyant uyt
Terwyl gy uw gedacht voor syn bekooringh sluyt!
Voorwaer, om vleys, en hel, en werelt t'overwinnen
Gy kost geen beter plaets, dan Beggaes hof versinnen
Gy vindt, tot dit besluyt, geen beter vest, nogh slot.
Daer staet voor u te wacht dien grooten heer en Godt,
Die syne sorgh noyt sal voor uw beschermingh staken,
Die nimmermeer vergeefs voor uwe rust sal waken.
Daer wort gy in syn min gesteven en versterkt
Door Moeyen ende Nicht, wiens iever, met u, werkt
Om eeuwiglyk aen Hem uw herten te verbinden,
Om eeuwiglyk in hem uw vrede en rust te vinden.
Daer is 't dat u de deught, te samen, met natuer,
Geduerigh aen verheugt, in een gelycke keur
Door uwe broederen, en suster, aengenomen.
| |
| |
Ach! als den jongsten dag u sal te voorschyn comen,
Ick wensch, o weerde bruyt, dat gy, uyt Beggaes hof,
In 't hemels, singen gaet uw bruygoms eer en lof.
Jaerschrift
sIet goVaers, DIe VoL sUYVre MIn
treCkt eeUWIgheIts VrY'haVen In
|
|
Auteursrecht onbekend