Dank-plicht
Aen de heeren, en konstgenooten der vermaerde Redenrycke Baptiste Royaers Gilde te Winnoxbergen, over hunne beantwoordingh, op onse pryskaert
Waer mede erkennen wy uw konsterycke wercken
Baptisten Royaers, weert, door famaes zege-vlercken,
Langs Ley- en Schelde-stroom te worden uytgebreyt.
Tot dese plicht ontbreekt ons kracht en schranderheyt:
Parnassus rymgeest straelt te flauw op Thetys duynen,
En geeft te weynigh tocht, aen onse lofbasuynen,
Om uyt te trompen uw verdiende prys en eer.
Hoe vierigh steygert, tot verheffingh van den heer,
Uw snelle pen, wanneer sy aenvangt te bewysen,
Hoe seer de lydsaemheyt voor sterkheyt is te prysen!
Wat vaste preuven haelt sy op, tot dit besluyt!
Voorwaer, wie op uw werk syn oogh met ernst ontsluyt,
En daer de konst bemerkt, waermede gy den segen
Der waere lydsaemheyt de ziel doet overwegen,
Wort t'effens, in syn hert, door haere min, bekoort.
Wy, wie sulk een geluk voor and're toebehoort,
Verheugen ons, daer in aendachtelyk te lesen,
Het gen tot d'hoogste troost en heyl can nutbaer wesen.
Terwyl wy, Royaers gild, met uw genegen jonst,
Waerdeeren uw vernuft, en ongemeene konst,
Wy wenschen, dat uw school in vruchtbaerheyt opgroeye,
In achtbaerheyt uytschyne, in glans en luyster bloeye
| |
Tot stichtingh, roem, en vreugt, van allen lantgenoot.
Indien ons Clio wilt haer segenrycken schoot
Ontsluyten, met 't geheym van haere wetenschappen,
Wy hopen helicon cloekmoedigh te betrappen,
En u, uyt wederjonst te nooden op een vraegh,
Die 't gansche lantschap, tot gesangh, en dicht uytdaegh,
Om Phebus const te sien in onse tael verheven.
De goden jonnen ons dien prael-tydt te beleven.
|
|
Auteursrecht onbekend