noodig, dat 'er ten minsten twee snijdingen komen in een helden vers, of dat de lettergrepen zoo gekeurt sijn, dat zij uijt hunnen aert overhands kort zijn ende lank; gelyk uijt het selve treurspel.
Dan steent en trapt den vloed, tot dat men hem verquik.
Alhoewel nochtans dat dit vers op sijn maete staet, t'is seker dat men soo veel t'mogelijk is, de ménigte van d'eenlettergrepige vluchten moet, om de snyding te behouden.
Dese snyding of cesura neemt geen plaets in de sesde en sevende lettergrép, die altydt van elkanderen moeten gescheijden zijn, gelijk te vooren is aengeraekt, en bewesen uijt L'art poetique, van Despréaux, want anders heeft men moeijt om de maet t'onderscheyden.
Van Vondels gaet somwijlen dien regel te buijten volgens dése voorbeelden uijt sijnen Palamedes.
Der goden vader, afgestegen inde wolken. voorts
De seelîen vloeken d'onherbergelyke zee: noch
Daer is den loon der langgepleegde vuijligheden: en
De daken stierense ongehuijsvest altyd voort: in tselve
De winden hem aen d'ongenadige oevers jagen.
Men siet in dese vijf verssen de sesde lettergreep vast aen de sevende, t'gene in soodanigen poët als Van Vondels, verontschuldigt, maer in alle andere, tegen gesproken word.
Onse hedendagsche rijmers, die nauwelijkx den eersten voetwegh naer Parnas betreden hebben, trekken dese toelating t'hunner voordeel, en durven dese dikwilsverscheijde reijsen gebruijken in een kleijn rijmwerk, als of sij by de geleerde in zoo groot gesag waren als Van Vondels.
Indien dese vrijheijd somwijlen mag genomen worden, dit moet geschieden in ongemeene voorvallen, waer het hert door geweldige hartstochten word aengedreven, gelijk in de