Werken. Deel 1

[p. 195]

Nae-reden

Een ieder⁽¹⁾ oeffent sigh met⁽²⁾ 't voorval van vandaegh.
Veel lacchen overluyt met onsen Teunis vraegh,
En seggen: hadde mij den vorst die⁽³⁾ keur gegeven
Ick waere nu bevrijt van sorgen, voor mijn leven.

Een trotschaert, die den wint van eer heeft in sijn geest,

Roept uyt: ick had nu voogt van 't Gentsche slot geweest.
Een gierigaert: wou mij den Keyser soo bedancken,
Ick had' een rent gevraegt op Antwerps wisselbancken...

Belacchelijck besluyt! Anteun heeft niet van doen

Nogh slotvoogdij, nogh rent... Hij blijft bij⁽⁴⁾ sijne schoen,
En als hij elders sou sigh selven gaen besteden,
't Waer of men eenen aep, in zij⁽⁵⁾ en gout, sagh kleden.

Wat raekt het gelt, of d'eer een lapper, die⁽⁶⁾ tevreên,

Met sijnen⁽⁷⁾ elssen leeft, versaden⁽⁸⁾ met een cleen,
En als hij eens in 't jaer van een cappoen magh eten
Al sijn voorleden roy⁽⁹⁾ en aerbeit heeft vergeten.
Te vreden sijn is veel, te vreden sijn is meer,
Dan al den schat en roem, van een gecroonden heer
Die, in sijn overvloet, nogh wil naer vorder⁽¹⁰⁾ trachten.
Dat alle gierigaerts en trotsaerts Teun verachten,
Sijn vraege toont ons claer, dat hij tevreden leeft,
Dienvolgens, meer besit, dan eer en rijkdom geeft.

(1) ider.

(2) in 't.

(3) de.

(4) in.

(5) zijd.

(6) wel te vreên.

(7) sijne.

(8) versader.

(9) pijn.

(10) voordeel.

[p. 196]

 

Geluckigen Anteun! gij gaet geruster slapen,

 

Dan eenen focker⁽¹⁾ die sijn kassen heeft vol gelt,

 

Waer mee⁽²⁾ hij sigh, bij daegh, en gheele nachten quelt.

 

Gij slaept bij 't oude leer, bevrijt van duysent sorgen,

 

Voor geenen dief bevreest, tot aen den lichten morgen:

 

Uw kelder, uwe Maey, en uwen schralen heert

 

Voldoen aen uwe⁽³⁾ lust, vernoegen uw⁽⁴⁾ begeert;

 

En soo gij desen dagh wat eersucht quam betoonen,

 

Het was niet om uw⁽⁴⁾ hooft, maer eene⁽⁵⁾ leers te croonen.

 

Soo langh het Brussels hof en wallen sullen staen,

 

Sal uw gecroonde leers met 't ambacht ommegaen.

 

⁽⁶⁾

⁽⁷⁾Tot meerder eer Godts Ende van den H. Aertsengel Michael (17 Ap. 1706)

(1) Jonker.

(2) med'.

(3) uwen.

(4) u.

(4) u.

(5) om een.

(6) Tot meerder lof en glorie van 't doorluchtig en goedertieren Huys van Oostenrijck.

(7) ontbreekt. In de plaats staat enkel: Ende. Vòòr de Nae-reden staat:
Den Drucker tot den Leser.

Waerde Leser die de cluchten
Soeckt en mint met groot genuchten
Hier is aengenaeme stof
Tot Antheun den Lappers lof,
Die het ambacht doet verrijcken,
Vraegt van Keyser Carel, dat
Men mag draegen ront de stadt
Eenen Leers gecroond van boven,
't Welck is waerd om Theun te loven,
Want hetgene dat hij vraegt
't Lappers ambacht seer behaegt.
Keyser Carel groot van jonste
Gaf aen d' Edel Lappers Conste,
Op 't versoeck van Theun en Griet,
't Geen men alle jaeren siet
In den Ommegang nog dragen.
Dus die wil aen Vorsten vraegen,
Vraeg iets voor 't gemeene best,
Maer niet voor sijn eygen nest.
Leert dan aen ons Lapper Theunis,
Schoon hij maer een lompen cleun is
Dat men door de eygen baet
Raeckt in aller menschen haet.