Tweede muziekboeksken

34.

Ick truere en ick ben van minnen alsoe zieck,
en ick en cans ghenesen niet.
Schoen lief! dat doet ghy my,
en anders niemant dan ghy.

Druck en verdriet,
soe moet ick altyt in myn herteken verborgen draghen,
om die alderliefste myn,
die ick int herte hebbe wtuercoren.
Gheen schoonder en isser ter werelt ront,
Dat duncke my in mynen sin.
Och doot, compt my toch halen!
Want deruen van haer dat doet my steruen.