De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden

[p. *18]

Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea

Perfice gressus meos in semilis tuis, ut non moveantur vestigia mea. Psal. 16.

[p. 19]

XVIII.

Houdende myne gangen in uwe sporen, op dat myne
voetstappen niet zouden wankelen. Ps. XVII. 5.

OCh, leer my gaen! Het is op deze wielen

Voor my te gladt.

Myn lust was voor uw voeten neêr te knielen

Op 't glibbrigh padt.

Gy wenkt my wel: maer, reik my uwe hant,

Op dat ik leun'

Ei, strek my in dees kinderlyken stant

Tot eenen steun!

Myn Jezus, geef toch kracht aen myne beenen:

Ik ben te zwak.

Sterk myne heup, zo ga ik veiligh henen.

Gun my gemak.

'k Ontslip my zelf, zoo ras ik voet verzet.

Hoe kan ik staen?

En, geeft Gy my geen styfte in mynen tredt,

Hoe kan ik gaen?

Van u alleen, myn kracht, blyve ik de krachten,
Voor ziele en lyf, en vasten gang verwachten.