De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden
(1724)–Jan Suderman–
Auteursrechtvrij
[pagina *8]
| |
 | |
Quis dabit capiti meo aquam et oculis meis fontem lacrymarum? Hierem. 9. | |
[pagina 9]
| |
VIII.Och, dat myn hooft water ware, en myn oogh een | |
WIe stort dees regen uit den hoogen,
Wie geeft my water voor myne oogen,
En heele stroomen voor myn hooft,
Om dagh en nacht my in te wasschen?
Myn smart eischt onuitputbre plassen.
Ik ben van allen troost berooft!
Waer is myn blyschap heen geweken?
In welke al t'onbekende streken
Onthoudt zich myn beminde Vrint?
Stroomt, stroomt van tranen, bei myn wangen.
De droefheit heeft my 't hart bevangen
Als van een jong verlaten kint.
Maer zacht. dit zyn de liefde-merken
Van mynen Jezus in zyn werken.
Hy zelf stort deze stroomen neer,
En leert my myne elend beschreien.
Hy wil door tranen my geleien
In zyne gunst, zyn' naem tot eer.
Dees tranen worden levendt water,
Dat, vlietende met zacht geschater,
Myn ziel van smetten zuivren zal.
Zoo wordt zy eindlyk eens geveiligt.
Zoo blyft zy door en door geheiligt
Van dezen milden hemelval.
|
|