Z
Zaalvoetbalsport;
Zaalvoetbalsport; teamsport die door de Nederlandse sergeant Dick Staphorst in Suriname (1973) werd geintroduceerd. Door zijn inzet werden toen jaarlijkse toernooien georganiseerd tussen de burgerij en TRIS.
In januari 1977 werd hier de eerste zaalvoetbalcompetitie georganiseerd. Initiatiefnemers waren de heren Errol Stuger en Sydney Montesieu, terwijl de organisatie van dit toernooi in handen was van de SOSIS.
De eerste zaalvoetbalcompetitie was in 1977 mogelijk daar van 1973 tot 1976 enkele verenigingen werden opgericht. Enkele daarvan waren: Hermandad, Eds Discobar, Friends, Prisiri, Sequir, Roline's (later Inter Ma-Retraite) en Kontjo.
De eerste zaalvoetbalcompetitie werd in de week van 8-16 januari 1977 georganiseerd en hieraan namen 21 senioren- en 7 juniorenploegen deel. Bij de senioren werden de ploegen in 3 poules van 7 verdeeld en werd een knock-out systeem toegepast.
Friends werd ongeslagen kampioen en deze ploeg bestond uit de spelers: Whinsley Lawton, Froster jr. Harold Nijverman, Harold Rustenberg, Ronny Westmaas, Carlo Maas, Rudi Naarden, Loeki Robles, Ronny Oktober, Sultan en Ronde.
Waldy Alibux was voorzitter en trainer/coach van-deze vereniging. Er werden ook 3 persoonlijke prijzen aan de spelers van Friends uitgereikt. Ronny Westmaas werd met 24 doelpunten topscoorder. Op de tweede plaats eindigde Harold Rustenberg met 22 doelpunten. Doelman Whensley Lawton was de minst gepasseerde keeper. Om dit toernooi te organiseren werd een commissie geinstalleerd en behalve de twee initiatiefnemers hadden hierin ook zitting Desi Samson, Walther Brathwaite. Wat de junioren betreft, daar toonden de Schwitzschool en Oranje Dassers zich de besten.
In het begin waren er geen gediplomeerde zaalvoetbal scheidsrechters in Suriname. Het waren de commissieleden die meestal de leiding van de wedstrijden op zich namen. Toen een zekere Held dan ook uit Nederland kwam, alwaar hij als scheidsrechter had gefunctioneerd en zijn bijzonder bijdrage leverde aan de toepassing van de spelregels, was dat een mijlpaal in de geschiedenis van ons zaalvoetbal.
Een dieptepunt in deze sport kwam toen na een wedstrijd een scheidsrechter verschrikkelijk werd mishandeld, waardoor hij moest worden opgenomen in het ziekenhuis. Het ergste van deze zaak was dat spelers zich schuldig hadden gemaakt aan dit feit. Zij werden voor het leven geschorst door de commissie en ook door de strafrechter werden zij veroordeeld.
Hoewel in 1980 als 1981 landkampioenschappen zijn georganiseerd was er van augustus 1980 tot februari 1981 een leegte te bespeuren in de zaalvoetbalsport. Na de afsluiting van de competitie in augustus 1980 vertrok Errol Stuger naar Nederland. In dat jaar was het de bedoeling van de commissie, het hele zaalvoetbal-gebeuren te dragen aan de Surinaamse Voetbalbond. Maar door diverse omstandigheden vond de overdracht geen voortgang. Toen besloot Maurits de Miranda over te gaan tot het oprichten van een zaalvoetbalbond. De realisatie hiervan vond plaats op 2 februari 1981 en de Surinaamse Zaalvoetbalbond (SZVB) werd een feit met de Miranda als eerste voorzitter.
Landskampioenen die de zaalvoetbalsport voortbracht zijn: Sequir (1980), Surle Maggi (1981), Fashion shop (1982), Inter Ma-Retraite (1983 en 1984), Linco (1986), Mengao (188) en DSB (1989).
In het buitenland heeft Suriname haar stempel nog niet kunnen drukken. Althans niet als nationale selektie. Enkele ploegen zijn wel vaker naar het buitenland geweest en hebben Suriname toen aardig vertegenwoordigd. Zo bezochten uit Brazilië Globo Esport in 1983, Remo en Paisandu in 1984 ons land, terwijl voor de oprichting van de SZVB de toenmalige commissie een ploeg uit Utrecht (Nederland) op bezoek kreeg. Tijdens het bestuur-Simmons werd aandacht besteed aan een nationale selectie. Koorndijk en Siegfried Rustenberg zouden zich daarmee belasten. Hiervan is echter niet veel van terecht gekomen.
Het is te hopen dat in de jaren '90 de zaalvoetbalsport zal uitgroeien tot een volwaardige sport.
Auteursrechtelijk beschermd