van een Hollander en een Indische) te worden begeleid. Frank Doelwijt leerde Eric Lee de diverse kneepjes. Daar Doelwijt en Lee een voorsprong hadden op hun medecollega's, mochten zij tijdens het eerste examen meteen een sprong maken naar de groene band.
In 1969 sloot Ramon Tjon A Fat zich bij de school ‘Hwarang do’ aan en met zijn komst was een belangrijke deel van de taekwondo kern die de ontwikkeling van deze tak van sport in Suriname zou gaan bepalen gevormd (zie Ramon Tjon A Fat).
In 1970 werd Eric Lee de eerste Surinamer, die hier zijn opleiding had genoten en in Nederland zijn eerste dan behaalde. In hetzelfde jaar (1970) droeg Terry Agerkop zijn school aan Eric Lee en Frank Doelwijt over en verliet Suriname.
De ontwikkelingen die toen plaats vonden zijn:
In 1972 werd Suriname voor het eerst in het buitenland vertegenwoordigd op het gebied van karate.
In 1973 werd Eric Lee 2de dan en was wederom de eerste Surinamer die hier zijn training genoten had en in Europa zijn graad behaalde.
In augustus 1973 vertrok Frank Agerkop (2de dan) naar Venezuela om enkele weken een training te krijgen van de internationale taekwondo-grootmeester Choy Hong Hi uit Korea, stichter van de moderne taekwondo en 10de danner.
Agerkop behaalde toen het erkende hoofdinstrukteurdiploma van grootmeester Choy Hong Hi en hij kreeg bovendien de speciale bevoegdheid tot het afnemen van zwarte band examens in Suriname.
De toen 20 jarige Ramon Tjon A Fat profiteerde als eerste van deze bevoegdheid daar hij op zaterdag 2 februari 1974 in de Hendrikschool met goed gevolg het zwarte band-examen aflegde en zo de eerste Surinamer werd die hier te lande dit examen met succes aflegde (zie Ramon Tjon A Fat).
Ramon was toen lid van Ko Dang Kwan die onder leiding stond van Frank Doelwijt (zie Ko Dang Kwan). Aangetekend kan worden dat de examen-commissie uit de volgende personen bestond: Frank Doelwijt, Frank Agerkop en Harold la Rose.
In september 1974 vertrok Frank Doelwijt naar Canada voor een training. In datzelfde jaar nam hij als lid van het Nederlandse team deel aan de wereldkampioenschappen in Montreal. Het team eindigde op de tweede plaats voor special technics.
Doelwijt werd dat jaar gekozen tot lid van de Board of Directors van de internationale taekwondo federatie en bleef dit tot 1978.
In april 1975 kwam Francisco Charles (4de dan judo, 3de dan aikido en 2de dan karate) van Frankrijk op uitnodiging van Eric Lee naar Suriname.
van 16-18 mei 1975 maakte de school van Lee een bezoek aan Cayenne.
In april 1976 werd Suriname vereerd met een bezoek van generaal Cho Hong Hi, president van de Internationale Taekwondo Federatie.
Er werden zwarte band-examens afgenomen en alle 10 kandidaten slaagden. Mirjam Burkhard werd toen de eerste dame die de zwarte band behaalde.
In september 1976 nam een Surinaamse ploeg deel aan de eerste Caribische Taekwondo-kampioenschappen, die in Jamaica georganiseerd werden. De Surinaamse ploeg bestond uit Glenn Gemerts, Lesley Zeefuik en Ramon Tjon A Fat. Frank Doelwijt was delegatieleider. Suriname eindigde op de tweede plaats. Onze ploeg versloeg achtereenvolgend Columbia, Dominicaanse Republiek en de VS, maar in de finale verloor ze van Haïti.
Tijdens dit toernooi werd Ramon Tjon A Fat de eerste Caribische zwaargewicht-kampioen (zie Ramon Tjon A Fat).
In januari 1977 werd Suriname wederom vereerd met hoog bezoek. Ditmaal was het de wereldberoemde Koreaanse grootmeester Park Yong Soo, die ter gelegenheid van het eerste lustrum van de school van Frank Doelwijt naar hier kwam. Tijdens de toen gehouden kampioenschappen (9 januari 1977), demonstreerde deze grootmeester zijn kunnen in de Ismay van Wilgen Sporthal. Tijdens deze kampioenschappen eindigde de school van Doelwijt op de eerste plaats en die van Lobman op de tweede (zie Ko Dang Kwan).
Op zondag 11 december 1977 werden voor de eerste maal taekwondo jeugdkampioenschappen georganiseerd waaraan 96 jongens en meisjes in 4 poules deelnamen. De meisjes deden niet onder voor de jongens, daar drie met een bronzen medaille naar huis gingen.
Winnaars van deze wedstrijden waren:
| 1e |
2e |
3e |
| A: |
Arnold Struiken |
Dean Alberga |
Priadie Amat |
| B: |
Michael Djamadie |
Werner Sheoratan |
Mearline Liauw |
| C: |
Ricardo Tjon Swie Tong |
Tony Saimoen |
Joy ten Berge |
| D: |
Jimmy Tjon Swie Tong |
Urnestin Boodie |
Gerold Becker |
Vóór dit toernooi waren de senioren kampioenschappen georganiseerd. Gerold Tjon Swie Tong werd kampioen in de lichtgewichtsklasse, Glenn Gemerts in de middengewichtsklasse en Hesdy Esajas in de zwaargewichtsklasse (zie Glenn Gemerts).
In augustus 1979 vertrok Doelwijt met een team van 5 black belts naar Toronto voor trainingen en deelname aan de internationale CNE-Taekwondo kampioenschappen. Mirjam Burkhard werd Grand Champion in dit toernooi. In 1980 nam ze weer deel en eindigde toen op de tweede plaats.
In oktober 1979 vond de oprichting van de Budo Organisatie als overkoepelende organisatie voor de gevechtsporten in ons land, plaats.
Tot oktober 1982 vormden taekwondo en karate een geintergreerd geheel binnen deze organisatie, maar later viel de Buro Organisatie uiteen.
In 1980 werd het eerste internationale taekwondo toernooi in Suriname georganiseerd. Aruba en Guyana waren de buitenlandse deelnemers.
Suriname werd kampioen, Aruba werd tweede en Guyana derde.
Tijdens de individuele wedstrijden won Glenn Gemerts zilver in de lichtgewichtsklasse en Gerold Tjon Swie Tong won in deze klasse brons.
Rudie Wolf werd tweede in de middengewichtsklasse,
Auteursrechtelijk beschermd
