Aangetekend kan worden dat in deze periode vele boksers op eigen kracht waren aangewezen en men had het voordeel niet, van anderen te leren die in de gelegenheid waren geweest meer te zien en ook meer te doen. Vandaar dat de gevechten niet op een al te hoog niveau waren. Sergeant van Helden was wel gerichter bezig, maar zijn bokslessen waren voor de militairen bestemd.
Hoewel de bokssport nog in de kinderschoenen was, werd Suriname toch gefascineerd door het boksgebeuren in de wereld. Vooral boksers als Joe Louis spraken tot de verbeelding van de Surinaamse jongeren, vandaar dat met de komst van de Amerikaanse militairen tijdens de Tweede Wereldoorlog (24 november 1941) een grote ommekeer op boksgebied in Suriname plaatsvond.
Onder de Amerikaanse militairen bevonden zich namelijk boksers die te Onverwacht (waar ze gestationeerd waren) hun kunnen demonstreerden.
Een bekende uit die tijd was sergeant Gilberto Caldona een talentvol bokser uit Puerto Rico. De Surinaamse jongeren raakten zodanig onder de indruk dat zij ook onder de leiding van de militairen besloten de bokssport serieuzer te bedrijven.
De eerste bokser die hier te lande faam verwierf en bij de amateurs respect afdwong was Harry Krassens, die toen tot de klasse lichtzwaar behoorde.
Op dinsdag 26 december 1944 werd de eerste professionele bokswedstrijd van Harry Krassens georganiseerd. Harry Krassens ofwel ‘Smashing Dutchy’ kwam uit tegen Lionel Fullerton alias ‘Fighting Shradrack’ van Guyana. Emile Dalen was de promotor van dit gevecht, terwijl Paramaribo Trading Co. deze organiseerde. In het voorprogramma dat om 15.30 aanving werden 2 wedstrijden van 3 ronden georganiseerd, terwijl de hoofdwedstrijd die om 16.45 startte 10 ronden telde.
De toegangsprijzen bedroegen Sf. 3,50 voor hoofdtribune, Sf. 2,50 voor de voor- en zijtribune en voor staanplaatsen Sf. 1,50.
Van de netto-opbrengst kwam 24 percent ten goede van het oorlogsnoodfonds. De scheidsrechter was Harry L. Dillashaw, bootsman aan boord van het Amerikaanse oorlogsvaartuig dat hier gestationeerd was.
De tijdopnemers en mede-juryleden waren de Amerikaan W.M. Flyn en de Guyanees Joseph A. Lewis.
Om de belangstelling te vergroten had de heer Dalen op woensdag 20 december 1944 demonstratie-wedstrijden in de van Sypensteinschool georganiseerd, waar shadow fighting gedemonstreerd werd. Ook waren er enkele vuistgevechten tezien.
Wat de gegevens van de boksers zelf betreft:
| Naam |
Harry Krassens |
Fullerton |
| leeftijd |
27 |
30 |
| gewicht |
170 lbs |
170 lbs |
| lengte |
68,5 inch |
72,5 inch |
Fullerton was bovendien kampioen van Berbice en semikampioen van Demerara. De historische bokswedstrijd in de Surinaamse boksgeschiedenis startte dus op 26 december 1944 om precies 16.45 uur. Het verloop van het gevecht was als volgt:
| 1e ronde onbeslist |
| 2e ronde Fullerton |
| 3e ronde Krassens |
| 4e ronde Fullerton |
| 5e ronde Fullerton |
| 6e ronde Krassens |
| 7e ronde Krassens |
| 8e ronde onbeslist |
| 9e ronde Krassens |
| 10e ronde Krassens |
De winnaar was onze landgenoot Krassens.
In de 4e ronde was Krassens de betere, maar daar hij twee ongeoorloofde slagen toebracht werd zijn tegenstander als winnaar van die ronde aangewezen. Een soortgelijk geval overkwam Fullerton in de 7e ronde.
Door deze overwinning verdiende Krassens 300 dollars. Aangetekend kan worden dat in de voorwedstrijd in de vedergewichtsklasse gestreden werd om de titel kampioen van Suriname, wat amateurs betreft. Het gevecht ging tussen Eugene Bouterse (21 jaar, 68,5 kg) die zichzelf ‘Tom Jenny’ noemde en Herman Arah (23 jaar, 64 kg) die meer bekend stond als ‘Trocadero kid’. Het werd een bloedige strijd welke meer op een stierengevecht leek, zodat de scheidsrechter er vroegtijdig tussen moest komen en Bouterse als winnaar aanwees.
Dat deze gevechten veel publieke belangstelling genoten, bleek uit het feit dat vele toenmalige autoriteiten aanwezig waren t.w. Statenvoorzitter Lim A Po, Procureurgeneraal Mr. de Niet; de territoriaal commandant, kolonel van Oosten, de oudste aanwezend zee-officier kapitein ter zee Jonkheer Boreel en Stadscommissaris Dr. Noorlander.
Op 1 januari 1945 kwam Fullerton uit tegen Sluisdom (de grootste concurrent van Krassens), maar de Guyanees won dit gevecht.
Op zaterdag 20 januari 1945 vond de tweede ontmoeting tussen Krassens en Fullerton plaats. De ronden verliepen als volgt:
| 1e ronde Fullerton |
| 2e ronde Krassens |
| 3e ronde Fullerton |
| 4e ronde Krassens |
| 5e ronde onbeslist |
| 6e ronde onbeslist |
| 7e ronde Fullerton |
| 8e ronde Krassens |
| 9e ronde Fullerton |
| 10e ronde Krassens |
De scheidsrechter wees Krassens als winnaar aan, daar Fullerton enkele ongeoorloofde slagen had toegebracht tijdens het gevecht.
Laatstgenoemde protesteerde, net als na zijn eerste nederlaag, maar dit maal deed hij er een schepje op door te zeggen nooit meer in Suriname te zullen boksen. Toch zou hij in april 1945 terug zijn in Suriname. Harry Krassens verdiende wederom 300 dollars en de winnaar kreeg bovendien van een onbekende gever een gouden medaille. Ook had de heer Jules Fernandes 75 gulden voor de winnaar en 25 gulden voor de verliezer uitgeloofd.
Zondag 8 april 1945 is de tweede zwarte dag in de Surinaamse bokshistorie. Op deze dag bleek tijdens het gevecht tussen Harry Krassens en Lionel Fullerton dat een overeenkomst tussen beide boksers, de promotor en de scheidsrechter was gesloten en dat van tevoren al de uitslag bepaald was. Ondanks het feit dat Fullerton heer en meester was van het gevecht en de eerste 7 ronden duidelijk won, terwijl Krassens steeds maar het gevecht ontliep, besliste scheidsrechter Charles Evariste Duzant dat
Auteursrechtelijk beschermd
