die instaat was hun stunts te evenaren, hij betaalde voor die prestatie $ 500.
Attila liet Sandow overkomen en na enkele oefeningen nam laatstgenoemde deze uitdaging aan en verraste vriend en vijand, daar hij betere prestaties leverde dan Sampson en Cyclops. Dit was wat Sandow nodig had voor zijn carrière, hij werd over geheel Engeland uitgenodigd om te showen. Vier jaar lang poseerde hij en demonstreerde hij zijn kracht. In 1893 inspireerde een Amerikaan hem over te komen naar New York, maar zijn optreden aldaar werd niet wat men ervan verwachtte. Een oorzaak daarvan was het slechte weer dat het publiek niet aanmoedigde om zijn demonstraties te bezoeken.
Florenz Ziegfeld, een andere Amerikaan, zag echter tijdens één der demonstraties het gedrag van de vrouwen. Net als Attila, werd Sandow ook door Ziegfeld getraind. Het eerste dat deze deed was New York verlaten.
In 1893 werd in Chicago een wereldexpositie gehouden en Ziegfeld vond dat Sandow daar zijn doorbraak moest forceren. Het publiek was overenthousiast en ook de pers begon over hem te schrijven. Na de expositie reisde Sandow Noord-Amerika af en leverde het ene staaltje na het andere. Zo vocht hij in San Francisco tegen een leeuw en een andere keer organiseerde hij een show die alleen bestemd was voor dames. Na drie jaren van dagelijkse demonstraties ging zijn gezondheid achteruit, hij was namelijk oververmoeid. Hij vertrok daarom naar Engeland en trouwde aldaar met Blanche Brookes. Na een goede rustperiode begon hij zijn werk als trainer.
Hij opende zijn eerste school voor physical culture en leerde zijn studenten hoe te komen aan een goed gevormd lichaam. Dit werd een groot succes en het veranderde het beeld van het publiek over gezondheid en fitness.
Voor het eerst was er een plaats waar mensen naartoe konden gaan om hun lichaam te vormen. Al heel snel begon Sandow over geheel Engeland scholen te openen. Hij legde zodoende het fundament voor het fitness-empirium dat over de gehele wereld verspreid zou worden. Door de goede resultaten die de trainingen teweeg brachten, werden anderen gemotiveerd zich bij een der scholen van Sandow aan te sluiten en ook andere leraren openden nieuwe scholen en instrueerden hun leerlingen. Om zijn ideeën nog meer ingang bij het publiek te doen vinden, begon Sandow in 1898 met een tijdschrift genaamd ‘Sandow Magazine’ en ook dit motiveerde anderen te gaan schrijven.
Sandow publiceerde ook boeken. Zo verscheen in 1897 ‘Strength and how to obtain it’. In 1904 verscheen ‘Bodybuilding, or man in making’. Naar dit boek werd de nieuwe tak van sport genoemd.
Sandow werkte ook aan het vervaardigen van equipments. Hij ontwierp en perfectioneerde vele apparaten om de spieren te ontwikkelen. Muuroefeningen, waarbij rubberen strands werden gebruikt waren zijn eerste successen. Dit bracht de fitness-oefeningen binnenshuis, wat dagelijkse trainingen voor iedereen mogelijk maakte.
De kroon op zijn werk kwam in 1901 toen hij de eerste wereld bodybuilding competitie organiseerde. Dit vond in de Londense Royal Albert Hall plaats. De toegangskaarten voor deze competitie waren uitverkocht en het één en ander zorgde voor een nog snellere groei van de bodybuildingsport.
Sandow reisde de wereld af om zijn sport te propageren en zo bezocht hij Zuid-Afrika, India, Japan, Australië, Nieuw Zeeland enz.
In 1911 werd hij tot speciale instrukteur in physical culture gepromoveerd door de koning van Engeland. Vanwege zijn succes en zijn goede uiterlijk viel hij in de smaak bij vele vrouwen, dit leidde tot grote conflicten met zijn vrouw. Hij stierf in 1925 en vanwege de problemen met zijn vrouw werd hij in een niet gemarkeerd graf begraven. Zijn droom ging gelukkig niet met hem mee in het graf.
Hoewel pas in 1953 gestart werd met de daadwerkelijke beoefening en ontplooiing van de bodybuildingsport in ons land, moet gesteld worden dat al vóór de Eerste Wereldoorlog Surinamers hun kracht en hun gespierde lichamen demonstreerden.
Zo komt de turnvereniging Thesos de eer toe dat bij haar de eerste halteroefeningen werden gedaan. Deze oefeningen waren namelijk nodig om de spierkracht der leden te versterken en hen te vormen tot weerbare mannen.
Eén der demonstraties van halteroefeningen vond op 25 februari 1911 door de vereniging Hou Braeft Stand (zie Hou Braeft Stand) plaats. Tijdens het éénjarig bestaan van deze vereniging voerden 12 dames halteroefeningen uit (kan dit niet gezien worden als het begin van damesbody building?).
Jan Rambouts, één der eerste krachtpatsers van Suriname, dwong vóór de Tweede Wereldoorlog veel respect van zich af. Zo organiseerde Elvedo (zie Elvedo) in april 1933 een turndemonstratie en toen was Jan Rambouts met zijn kracht- en halteroefeningen één der personen die de show stal. Zo tilde hij zelfs een piano op.
Na de Tweede Wereldoorlog gingen steeds meer Surinamers over tot het ontwikkelen van hun spieren. Zo werd op 1 en 2 september 1951 door Thesos halteroefeningen gedemonstreerd, terwijl in 1952 de gewichtheffers R. Bradley, Henk Brandflu en Sedney op het Gouvernementsplein (tegenwoordig Eenheidsplein) hun kunnen demonstreerden.
Dinsdag 10 maart 1953 kan als de officiële start van de bodybuildingsport in Suriname aangemerkt worden. Op deze dag werd namelijk het eerste body-contest in Thalia georganiseerd. De organisatoren waren Wim Bosverschuur (zie Bosverschuur), M. Woei A Tsoi en S. Continho. In zijn woord pleitte Wim Bosverschuur voor de ontwikkeling van deze tak van sport, waarbij men niet meer individueel trainde, maar in verenigingsverband. In totaal schreven 35 personen zich in, 13 voor gewichtheffen en 22 voor bodybuilding.
De resultaten waren als volgt:
Gewichtheffen: In de lichtgewichtsklasse werd P. Baag eerste (170-185 en 235 lbs.), tweede Henk Brandflu (160-190 en 235 lbs.) en derde F. de Montel (155-185 en 225 lbs.).
Auteursrechtelijk beschermd
