Aan het feit, dat Brom Vondel's Gijsbreght van Aemstel, Maeghden, en Peter en Pauwels in samenhang vermeldt, ligt de gedachte ten grondslag, dat elk dezer drama's een ‘stedespel’ zou zijn; deze gedachte is oppervlakkig.
(Vondels Bekering, pag. 41 en noot 85.
De Klerk, Voorwoord tot de volksuitgave van Maeghden; Wereldbibl.)
II.
Het is onjuist Vondel's Maria Stuart op te vatten als een politiek hekelspel, gelijk zijn Palamedes. In Vondel's werk horen Maeghden, Peter en Pauwels, en Maria Stuart bijeen als martelaars-spelen.
III.
Kalff's mening, dat de Peter en Pauwels slechts zou zijn ‘een reeks van, als schilderijen naast elkaar staande tooneelen’, wordt door een analyse van de dramatiese bouw weerlegd.
(Gesch. der Nederlandsche Letterkunde, IV, p. 286).
IV.
Terecht heeft Urbain van de Voorde, bij de verklaring van Gezelle's periode van zwijgen, gewezen op het erotiese karakter van de onmiddellik aan het zwijgen voorafgaande poëzie.
V.
In Prof. van Ginneken's studie ‘Rythme en versmaat bij Guido Gezelle’ zijn de accentaanduidingen volgens het cijfersysteem zeer discutabel, terwijl de quantiteitsaanduidingen, die niet langs experimentele weg zijn vastgesteld, iedere bewijskracht missen ten opzichte van ‘isochronisme’ en ‘triolen of syncopen’.
(The Song of Hiawatha, Jubileumuitgave 1930, Inl.).
[pagina 246]
[p. 246]
VI.
Onder invloed van Kloos' artikelen wordt de betekenis van Vosmaer voor de Beweging van '80 onderschat.
VII.
De opmerking van Dr. Kalff, dat het archaïsme ‘minnelijk’ in Ellen ‘een kostbare vondst’ van Van Eeden zou zijn, is niet juist.
(Frederik van Eeden, pag. 65).
VIII.
Ten onrechte beroept Prof. de Groot zich op Kossmann, wanneer hij betoogt, dat het ritme van ‘Het hemelsche gerecht’ niet isochroon is.
(Neophilologus 1932, pag. 85).
IX.
Prof. de Groot's mening, dat in ‘Kleine paden slingeren over de heide’ (Henriëtte Roland Holst) slechts ‘correspondentie door evenveel lettergrepen zonder schema’ aanwezig is, is betwistbaar.
(Nieuwe Taalgids 1930, pag. 205).
X.
Het verschil tussen ritme in poëzie en ritme in muziek berust voornamelik op de onderlinge afhankelikheid der factoren nadruk, duur en toonhoogte bij de poëzie, tegenover de onderlinge onafhankelikheid daarvan in de muziek.
XI.
De opmerking van T. Atkinson Jenkins bij Chanson de Roland vs. 3295: La meie gent averse: ‘The adj. averse, used thus by Baligant to his own troops, is surprising, etc.’ veronderstelt bij de auteur van de Roland te veel modern literair inzicht.
(Ed. Heath's Modern Language Series, 1924, pag. 231).
XII.
In Dr. Wumkes' ‘Bodders yn de Fryske Striid’ komt de betekenis van Troelstra's poëzie niet tot z'n recht.
Auteursrecht onbekend