Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw
(1999)–Ton van Strien, Els Stronks–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 224]
| |
Son, die door uwe strael mijn zonden doet verdwijnen,
'tIs Soen-dag, want de zond' verliest haer helsche pijnen,
En 't ancker is gehecht van mijn verloren kiel.
Komt Sondag, Soen-dag: want den sond-dagh is verdwenen,
10[regelnummer]
De Soon gelijck een Son is weer op aerd' verschenen,
Wegh zonden, 'k voel u gloet, die is geheel verteert.
De Son die heden rees die heeft u over-heert.
De Son die 'k hier aen-bid, doet my den Sondagh loven,
Op Sondagh rees den Soon, en wy met hem, naer boven.
| |
's Heeren AvontmaelHier komt een slechte gast, ontbloot van bruylofts kleedt,
En twijfelt of hy derft, als Vrundt, ter Maeltijt treden,
Het vleesch kleeft aen syn ziel, soo gisteren als heden,
Waer door syn swacke geest, benautheydts drupp'len sweet,
5[regelnummer]
En nochtans treed hy toe, g'lijck hy meermalen deed.
En sit mé moedigh als de waerdste gasten deden.
Behangen met een rock, niet van boetveerdigheden,
Maer met een zonden-py verachtelijck gekleedt.
Kleet, dat mijn schoud'ren torst nu ses-en-dertigh jaren,
10[regelnummer]
Die als een Wevers-spoel, in haest, zijn wech-gevaren.
Wech met u kale nopp', 'tis tijt ick u verlaet;
Ick neem het nieuwe aen, en voegh my by de Gasten,
En trede moedigh toe, op hoop 'tmy beter pasten,
En dat den Bruyloft-Vooght my binnen komen laet.
| |
Nieuwe-jaerWaer is mijn Bruyloft-kleedt, het oude Iaer is uyt,
Het nieu gekomen is, en doet zijn straelen lichten,
En schiet van daegh een pijl, in 't diepst van mijn gewrichten
En seyt, 'tis alles nieu, behalven uwe huyt.
5[regelnummer]
Huyt van mijn zondig vleesch, verlaet u ouden buyt.
Kan 't onbesneden hert geen nieuwe Tempel stichten,
Niet nieus, daer 't al vernieut, voor uwen Schepper dichten,
Soo sing ick nimmer liedt op mijn ontsnaerde Luyt.
Schoon dat my 't Nieu verveelt, ik voel myn geest bekropen,
10[regelnummer]
Ick voel mijn swacke ziel nu op een nieu verplant,
Ick vinde door 't geloof, voor my, de deure open,
Ik ben al op de reys naer ‘tnieuwe Vaderlandt.
Wegh nietigh zonden-pack. dit jaer is voor de gasten,
Die 't nieuwe Bruylofts-kleet aen hare zielen pasten.
| |
[pagina 225]
| |
Dry koningen avondtWaer gaen dees Wijsen heen, wat heeft dees Sterr' beschoren,
Haer strael die flickert my gestadigh in 't gesicht,
My dunckt dees flickeringh beduyt een ander Licht,
Een Licht dat eeuwigh Licht, dat heden is geboren.
5[regelnummer]
Licht dat ons ziel beschijnt, laet my u strael doorboren,
En door u glinster-glants in my een wesen sticht,
Dat met dees Wysen my, naer stal en kribbe licht
Soo brand ick vol van minn, al legh ick nu bevroren.
Ick treed dan moedigh toe en sie den Hemel aen,
10[regelnummer]
En derf met haer gerust nu naer de stalle gaen
Die 't groote Licht om-vat, dat yder een verwondert;
Ick schricke voor geen licht, mijn ziele beeft noch yst,
Nu 't wierook vant altaer mijns herten op-waerts rijst,
Al is het Licht de Soon, die met den Vader dondert.
| |
Goede vrydaghIst op den middagh nacht? of schrickt de Son t'aenschouwen
'tAfgryslijck moort-thonneel dat hier staet opgerecht,
Waer aen d'Onnooselheyt met nag'len wert gehecht:
Laet Sion vry u oogh een tranen-vloet bedouwen,
5[regelnummer]
Dees daet, Ierusalem! sal eeuwig u berouwen.
Vermoort ghy hem, die u had 't leven toe-geseght,
En pleyt een moorder vry, die aen het hals-gerecht
Was schuldigh, eeuw en tyt sal dese daet onthouwen.
Myn Godt! Ick sie u aen, ick sie u uyt-gestreckt
10[regelnummer]
U beend'ren op den pael, u armen uytgereckt;
Ick sie de moorders bey, die aen u zyde hangen,
Den eenen lastert u, den anderen roept u aen.
Ick roep: wilt niet met my Heer in 't gerechte gaen,
Uw's Hemels Paradys ist daer ick naer verlange.
| |
PaeschenHet Lam dat is geslacht, den avont was gekomen;
De nacht die is voor-by, ons posten root van bloet
Ons deuren maeckten vry; Terwyl den Engel woet
En slaet Egypten-landt rontom in bloed'ge stromen;
5[regelnummer]
Haer Eerst-geboornen zijn te saem om hals gekomen,
Wy stonden op-geschort, de schoenen aen de voet,
De staf in yders handt, de straf verhuysen doet;
| |
[pagina 226]
| |
En deed' het bloedigh sweert voor Israel betoomen.
Het lam dat is geslacht, het paesch-lam is gedoot,
10[regelnummer]
Het lam dat voor ons schult, quant selver in den noot.
Syn Vleesch' ik door 't geloof wil met den monde smaken.
Myn over-goede Godt! gunt ghy het lam aen mijn,
Hoe sal u minste Knecht, u daer voor danckbaer zijn,
Soo niet, u Vinger komt syn tonge aen te raken.
| |
Hemel-vaertWaer heen, verheve vorst, wilt ghy haer so begeven?
Haer, die by u op aerd, soo dier verkoren zijn:
Laet ghy op haer de vrucht, van martelaren pijn,
En een vervloeckte doot, in plaetse van het leven;
5[regelnummer]
Gaet ghy ten Hemel in vol hayl'ger glory streven,
En siet niet naer haer toe, sy hooren immers dijn,
Seydt ghy niet, dat ghy woudt gestadigh by haer zijn,
Hoe zijt ghy uyt haer oogh, dus haestigh op-geheven?
Neen, 'khoor een ander Woordt, u Woordt is altijdt vast,
10[regelnummer]
Ick hoor twee Engl'en selfs ont-openen haer last,
Die seggen: Mannen gaet, hy sal weer tot u komen.
Hy sey: Getuyght van mijn, soo ver de Sonne straelt,
Seght wat ghy hebt gesien, zijn Leer het volck verhaelt.
Soo leeft ghy in zijn Throon, en hoeft geen doodt te schromen.
| |
PinxterenAl is de soon om hoog, de Geest die komt beneden,
De Geest daelt op haer ne'er, daer sy vergadert staen,
En doet een yders tongh bysond're talen slaen,
G'lijck in dat Landt-gewest, selfs d'Ingeset'nen deden,
5[regelnummer]
De vlammen zijn verdeelt, op yders hooft en leden.
Men hoort de wond'ren Godts uyt hare lippen gaen,
Loopt Iuda, vry verbaest, en siet u selven aen,
Ghy kent de Godtheyt niet, van haer verstant en rede.
Mijn God! die tongen deelt, gelijk een vlammig vyer,
10[regelnummer]
Geeft maer de minste vonek aen mijne tongh al-hier,
Soo loof ick dijnen naem, soo langh ick toonen uyte,
'k Verstel mijn Lyer en zangh, en sie den Hemel aen
En wil met dijnen Geest meed' naer de wolcken gaen,
En hooren 't Halleluy op duysent Org'len-fluyten.
| |
[pagina 227]
| |
KersmisHoe leght de soon int hoy en in de stal verschoven
De soon, om wiens 't gesternt, door duysent Eng'len blinckt,
Om wiens geboortens-uur, de lucht van vreuchde klinckt,
Van d' Eng'len die haer Godt met Hemel-zangen loven.
5[regelnummer]
Wech yd'le hoofsche pracht van Koninginnen hoven,
U kraem en kramery, by dese Luyr-korf stinckt,
Al is die met een slet, of slechter doeck omringht,
Noch gaet die al u pracht en staçy ver te boven.
Ick kniele voor u neer, en sie de Herders staen,
10[regelnummer]
Aen wien dat u geboort is eerst-mael kond gedaen:
Ick sie de Wijsen uyt het Oosten aengekomen,
Ick voegh my by den stoet, en tré ter stallen in,
Daer ick my voel bevlamt van reyne Hemel-min,
Die uyt uw's Vaders Troon op u quam neder-stromen.
|
|