Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Mijn' weder-vraegh.

't Kind dat sijn Moeder kent, en is geen zeldsaem Dier:
Het mist'er weinige. Maer 't kind dat sijn' Vrouw Moeder
Voll pracht, voll ydelheit, voll Babylons geçier,
Voll hoere-lemten kent, en sijn' gesonden Broeder,
Sijn' Suster onbevleckt van Bastardy betight,
Om dat sy 't kuysche pad van Waerheit, Wegh en Leven
Naer 't eewigh Wesen gaen, dat's een ellendigh wight,
En medelijdens waert. Wat naem dan moet men geven
't Onnoosel hoere-kind, dat selver schrijft en seit,
En opentlick belijdt, en roemt zich sonder schroomen
Het heeft dry Vaderen, een' in der Eewigheit,
Een' binnen Amsterdam, een' derden binnen Romen?