De triumph der vryheid

[p. 112]

Tiende tooneel.

Geduurende den voorgaanden laatsten regel koomen de overige gevangenen, met Vryhart, Beaumont, de Franschen en het volk uit het tuchthuis; het volk roept weder met gejuich, vivat de Natie! vivat de Franschen! en gaan met de gevangenen heen. Intusschen treeden Vryhart en Beaumont een weinig voorwaarts op het Tooneel.

vryhart, met diep gevoel.

Aan u alleen heb ik myn leven nu te danken!
Myn hart gevoelt uw trouw.

Myn tong uit flaauwe klanken!

'k Verlang zoo naar myn Kroost, naar myne Julia!
Vergun my, beste Vriend! dat 'k naar myn wooning ga.

beaumont.

'k Gaa meê met u...

Wat 's dit, bedriegen my myne oogen?

Zie ik uw Gade en Kroost!...

vryhart, naderende.

Hoe wordt myn hart bewoogen! ...

beaumont, hy staat achter Amalia.

Amalia!...

amalia.

Wat stem!..

hoe gy!... en ook myn Vader!...

[p. 113]

 

Wat vreugd!...

Eduard loopt naar Vryhart, die hem omhelst, als ook Amalia. Julia leunt met haar hoofd tegen de post van de deur, in eene wezenlooze houding. Vryhart drukt haar met drift in zyne armen.

 

julia, verschrikt.

 

Ik zie zyn schim!...

 

vryhart, met droefheid.

 

Geliefde! erken my nader!

Julia ziet hem wezenloos aan. In vertwyffeling.

 

Haar herssens zyn ontsteld!... ô doodelyk verdriet!..

 

Ach, beste Julia! herkent ge uw' Vryhart niet?...

 

julia, mymerende. Zy staart Vryhart sterk aan.

 

'k Zie dan in 't einde uw schim'... 'k bleef lang naar haar verlangen.

In eene mymerende verrukking.

 

ô Nader my!... ik zal u in myne armen vangen!...

Zy strekt haare armen uit, Vryhart snelt daarin.

 

beaumont.

 

Uw Vryhart leeft! ... hy leeft, hy 's niet in 't graf gedaald...

 

Hy werd door my gered ... de Vryheid zegepraalt!...

 

vryhart, hy rust met zyn hart op dat van Julia.
Met tederheid.

 

Keer tot u zelve weêr! myn hart klopt 't uwe tegen -

 

ô Voel dat teder hart op 't uwe zich beweegen!...

Hy drukt haar spraakloos in zyne armen.

[p. 114]

 

julia, koomt tot zich zelve, opent de oogen en roept uit.

 

Hoe, Vryhart! leeft gy nog?...

Zy ziet in het rond.

 

Hoe, Fredrik! gy ook daar?...

 

beaumont.

 

Ik heb myn' vriend ontrukt aan 't nypend doodsgevaar!

 

De Vryheid zegeviert.

 

julia, zich uit de armen van Vryhart losrukkende, staat yllings op, treedt tot voor op het tooneel, en knielt. - Haare handent en Hemel heffende.

 

Heb dank, ô Opperkoning!

 

Myn gantsche hart dankt u voor deeze gunstbetooning! -

 

Gy toont, ô Opperheer! hoe gy de Vryheid mint! -

 

Hoe de onschuld steeds, in U, een troost en redder vindt.

Zy staat op. Tegen Beaumont.

 

Lees in myn hart! ik kan uit dankbaarheid slechts weenen.

 

Gy, gy zyt de Engel, my reeds in myn' droom verscheenen!..

 

amalia, tegen Beaumont met gevoel.

 

ô Dierbre Fredrik! die myn vader hebt gered,

 

En door uw Vryheids-min de Dwinglandy verplet -

 

Hoe dankbaar, vol gevoel, klopt u myn hart nu tegen!

In verrukking.

 

Ge ontrukt ons aan den dood - gy brengt ons Vryheid-zegen...