De triumph der vryheid

Zesde tooneel.

Er komen weder Clubisten binnen; men moet veronderstellen, dat sommigen hunne pypen stoppen, anderen de Couranten leezen; en weder anderen aan het einde der tafel een stil gesprek met elkanderen voeren. Er is een oogenblik stilte.

Alle de voorigen.

eerryk by het inkoomen.

Dag goede Vrinden!

Ha Reinhart! zyt gy daar? 'k dacht u nog niet te vinden.

[p. 68]

 

reinhart.

 

Ik kwam van daag hier vroeg.

 

eerryk.

 

Men hield my ergens op.

 

Hoe beeft d'Aristocraat! - zyn angst ryst nu ten top -

 

Want 't vuur komt hen naaby - zyn grootheid is aan 't zinken;

 

Het Fransche staal zal hem welhaast in de oogen blinken!...

 

Ik zag 'er daadlyk een; hy zag 'er droevig uit.

 

reinhart.

 

Het zegepraalend heir wordt nergens meer gestuit.

 

Welaan, Clubisten! wy, wy moeten alles waagen:

 

Ik voel myn moed ontgloeid - niets kan my thans vertzaagen:

 

Indien men 't Fransche Volk hier soms nog weêrstand bood! ...

 

Laat ons dan moedig zyn: braveeren wy den dood!

 

Men vinde ons allen groot! men vinde ons stout en vaardig!

 

Zo toont zich elk van ons den naam van Clubist waardig.

 

't Zou laag en schandlyk zyn, daar Frankryks moed ons wenkt,

 

Aan onze grenzen reeds de palm der Vryheid schenkt,

 

Dat wy gevoelloos hier in stille sluimring bleeven:

 

Laat ons ook naar de palm der achtbre Vryheid streeven!