Charakters en lotgevallen van Adelson, Héloïse en Elius

[p. 5]

Tweede brief.
Clementina, aan Héloise.

ô Vriendin, wat is het goed dat myne moeder haar verblyf op het land gekozen heeft - want ik zou my waarlyk met al die kleine welvoeglykheden niet kunnen ophouden - hoeveel verschilt myne levenswys van de uwe: des 's morgens als ik opstaa, ga ik, schoon het reeds in het najaar is, echter voor den ontbyt nog eens onze tuin rond wandelen: myn kleine hondje volgt my al huplend en schynt zoo vergenoegd als ik, den dag welkom te groeten: - ik raap alsdan de appelen of peeren op, die onder de boomen gevallen zyn, en eet 'er een of twee van die my heerlyk smaaken, de andere breng ik in huis; en zorg dus reeds vroeg voor ons desert - vervolgends ga ik ontbyten - en na den ont byt doe ik wat in het huishouden - of, als het goed weer is, pluk ik met den tuinman erwten, boonen of andere groenten, voor ons middagmaal - en zoo gaat den ochtent om - ja het js dikwerf eetenstyd, eer il het weet.

[p. 6]

In den namiddag ga ik als het goed weêr is, met myne goede moeder wandelen tot aan het thee-uur - en als wy alleen blyven lees ik wat voor haar, of speel wat op myn fortepiano - somtyds komt de schout, of ook wel onzen braaven predikant de Heer elius, alsdan vermaak ik my altyd ongemeen wel: - ô! 't Is een achtenswaardig man, die, zoo om zyn zeedlyk character, als ook om zyn fyn gevoel en talenten, de diepste hoogachting inboezemt - hy is nog zeer jong - heeft eene by uitstek belangryke phisionomie - eeven gelyk men zich het gelaat van abailard zou kunnen voorstellen: - hy vereenigd levendigheid en zachtheid in den uitersten graad.. Hy heeft altyd eene zeer luisterryke Gemeenten, alle de lieden der omliggende plaatsen komen onder zyn gehoor - maar, hy heeft ook zulk eene byzondere wyze om den Godsdienst onder het beminlykste daglicht voor te stellen, hy beschouwt alles aan de kant van het hart; en weet de snaar van het gevoel zoo juist aan te raaken - dat het ongevoeligste mensch zelfs getroffen zou worden... ô! Denk niet vriendin dat ik fyn of kwezelachtig wordt - neen, dit zy verre! .. Ik ben nog de eige lugtige en vrolyke clementina, die zoo dikwerf met u onschuldig dartelde - maar ik weet de voortreflyke hoedanigheden van deezen zeldzaamen man die men hoogschat-

[p. 7]

ten moet, om zyne talenten en zeedlyk charakter op prys te stellen!... Of hy echter zoo gelukkig is, als hy verdiende te zyn - dit geloof ik niet - want eene treurige schaduw verspreidt zich over zyn helder oog: - myn moeder heeft echter nooit naar de oorzaak van zyne somberheid durven vraagen... Want zy is altyd zeer bescheiden.

Gy ziet dus, lieve vriendin, dat, schoon myn levenswyze zeer veel van de uwe verschilt - dat ik echter in de eenzaamheid, waaraan ik nu reeds gewoon ben, vermaaken geniet waarby myn hart veel gevoelt - en die niet afhangen van myn kapzel of kleeding, een der schoonste bloemen die in onze hof bloeijen, ziedáár! myn grootste cieraad, wanneer ik eens wil uitmunten... Ik leef eenvormig, maar gerust - en den kleinen vriendenkring dien wy van tyd tot tyd zien, geeft my eeven zoo veel genoegen als u, uwe groote soupées en luisterryke gezelschappen: - maar wy zyn niet allen in den zelfden kring geplaatst - geniet dus de vermaaken die zich aanbieden: maar vergeet in het midden derzelver, nooit uwe vriendin

clementina,