Sommighe nieuwe schriftuerelicke liedekens
(1599)–Frans vander Straten de jongere–
AuteursrechtvrijNae de wijse: t'Fy schaemt u Brabant seere, &c.ICk pryse u salich Weven,
Schietspoel wert verheven,
En Spinrocke ghecroont,
Veel voorspoet ick u wensche,
Ghy spijst soo menich Mensche,
Ghy dient met lof verschoont,
Gheen Cleeren aen t'lichame,
En staen ons wel bequaeme,
Soo men schoon Linnen mist,
Het is seer goet te proeven,
Dat t'alle menschen behoeven,
Ons eerst en laetste ist.
Sy zijn qualick beraden,
Die Pallas const versmaden,
Edel en hooch in eer,
Al schijnt neeringhe van t' lijnen,
Door tijts oproer verdwijnen,
Sy en sterft nemmermeer.
Dus en wilt niet treuren,
Die Tafellakens coleuren,
Of Nopkens weeft alst past,
En laet den moet niet vallen,
Die blaeu wercken of smallen,
Maer u met Vreuchden rast.
| |
[Folio L1r]
| |
En sorcht niet boven maeten,
Te sorghen en mach niet baeten,
Ten is maer hert ghequel,
Met wercken moetment haelen,
En daer toe sonder faelen,
t'Syne beschicken wel.
Laet ons nu moet gaen maecken,
En al werckende craecken,
Een liet vry onbelast,
Als breken draen in stucken,
t'Sal noch al wel gelucken,
Men salse cnopen vast.
Als wy den aerbeydt pleghen,
Vlytich door s'Heeren, Seghen,
Ghenoech ghecreghen wy,
Om leven sonder sorghen,
Van lappen en van borghen,
Eerlick als andre wy.
Daermen om gaet met praeten,
En twerck niet hout in staeten,
Daer is commer onsoet,
Wie traeghelijck arbeydt henen,
Is een Broeder des genen,
Die tsyne vast al verdoet.
Dus ghy traghe ter Miere,
Gaet en leert haer maniere,
Hoe t'Somers sy haer broot,
En in den oogst haer Spijse,
Vergadert als de wyse,
Om niet comen in noot.
O Luyaert trach te deghen,
Hoe langhe blijfdy gheleghen,
| |
[Folio L1v]
| |
Wanneer suldy opstaen,
Van uwen Slaep onreynich,
Jae Sluymert noch een weynich,
Laet tijt vry henen gaen.
Nu lecht t'samen u handen,
Om slaepen t'uwer schanden,
V sal d' armoede dan,
Als wandelaer betraepen,
En den commer int slaepen,
Als een ghewapent man,
Den suyper en den sluymer,
Al hadde hyt wat ruymer,
Arm hy werden sal,
Den slaper al zijn Daghen,
Moet magher cleeren draghen,
Ghescheurt in vlerden al.
Int huys des wijsen vroedich,
Is een schat seer goedich,
En oly overvloet,
Maer eenen sot vol Rampen,
Diet al gaet verslampampen.
Arm hy blijven moet,
De spinne zijt bemerckende,
Hoe sy met handen werckende,
Soo aerdich weeft en heeft,
Door neersticheyt haer woninghe,
Int huys van menich coninghe,
Daer sy haer webbe cleeft.
Paulus met zijn Tapijten,
Te weven ghinck bevlyten,
Aerbeyden met ongemack,
Ter noot zijn handen dienden,
| |
[Folio L2r]
| |
Voor hem en voor zijn vrienden,
Die oudt waren en swack.
Hy heeft de Christen Leden,
Hem te volghen ghebeden,
Met ernstich bespreck,
Om eerlick hier te leuen,
En hebben om te gheuen,
Die hulp hebben ghebreck
Oorlof Arachnianen,
En neemt mijn Slecht vermanen,
Niet anders dan in danck,
Ter eeren tsalich weuen,
Een schietspoele verheven,
Ick u dit liet voorsanck.
☞ ☜ |
|