Mengeldichten

Op het draegen der lintstrikken (cocardes.) 1796.

Men kan niet in ons vaderland

De minste oneenigheyd vermoeden,

Want de eendragt heerscht ten allen kant

Juyst niet in 't hert, maer op de hoeden.

Men ziet, en 't is een vremd gedagt,

Van iedereen cocardes draegen.

De vryheyd weét doór liefdekragt

Het gansche menschdom te behaegen;

O vryheyd! wat al edeldaên,

Werkt gy niet uyt op onze herten;

Die boey en ballingschap versmaên

En zelfs de dood in 't aenzigt terten;

Maer daer de vuyle slaeverny

Een lintstrik op den hoed doet steéken,

Die zich vermomt doór 't woórd van vry,

Zal ze ieders haet en vraeke kweéken.

Ontmenschte fielen! die de prang

Op 's borgers hert en keéle zetten,

[p. 112]

 

Een vryen mensch doór slaefschen dwang

 

Doen volgen die gevloekte wetten,

 

Geen mensch mag vry gaen of hy moet,

 

Doór 't dwangbevel van snoode dieven,

 

Een teeken draegen op den hoed,

 

En van een stof die zy believen.

 

Zou men zoo aen die zagte wet

 

In 't allerminst nalaetig blyven,

 

Dan word men aenstonds vastgezet,

 

Men laet hem los voór slaefsche schyven.