Mengeldichten

Klinkdicht op den tribunael. 1795.

Hier daegt men de onschuld voór een' wetteloozen raed
Van schurken die het recht van Kerk en Staet vernielen,
Voór wie een vryen mensch moet siddrend nederknielen,
Zoo stroopt en prangt men 't volk uyt nydig' eygebaet.

Men noemt het menschen liefd, maer helschen wrok en haet,
Weét onder zulken schyn de onnoozelheyd t'ontzielen;
De vryheyd is het mom der vreede plunderfielen,
Waer onder dwinglandy van roofzugt zwanger gaet.

Elk eerlyk borger zugt en moet van druk verkwynen,
Men perst hem goud en schat en bloed en traenen af,
Men drygt de godsdienst zelfs te domplen in het graf,

Of haer onwrikbren bouw geweldig t'ondermynen;
Maer bloedbeul.... peys dat God den rechter van ons all'
Zyn vraek voór 't schuldloos bloed ter vuerschaer vreéken zal.