Mengeldichten

Eene slaef tot zyne keting.

O keting! die myn smert verzwaert!

Hoe knelt en kluystert gy myn leden!

En volgt, doór uw vreeden aerd,

Vast op myn pynelyke schreéden;

Zelfs al waer ik myn treéden zet,

Poogt gy my steéds ten val te rukken.

Hoe smertlyk is een grouwelwet,

Waer voór ik moet te neder bukken! ..

Ach! 'k zie my, met dit juk bevragt,

Gekneveld in deéze yzre banden,

Die, onmedoogend dag en nagt,

Doórfolteren myne ingewanden. -

[p. 80]

 

Gy beult my waer ik gae of stae,

 

Of ergens keer of tragt te wenden!

 

Uw schor gerammel volgt my na,

 

'T geén telkens aenduyd myne ellende...

 

O! had ik zoo myn trouw bewaekt,

 

Gelyk deéz' schaekels my bewaeren!

 

'K was nooyt in zulke ramp geraekt,

 

Had ik rechtveêrdig voortgevaeren;

 

Maer 'k heb myn eygen beul gezogt;

 

Die slaefsheyd doór myn schuld verkreégen,

 

Daer boosheyd my heéft toegebrogt

 

Langs altyd valsche en slinksche wegen.

 

Had ik bewandeld 't waere pad,

 

'K was aen deéz' keting niet gebonden;

 

Doch hy, die my heéft vast gevat,

 

Straft nooyt de misdaed om de zonden,

 

Maer om 't misbruyken van de wet,

 

Die 's rechters hand heéft voórgeschreéven.

 

Maer gy, ô God! die 't vonnis zet

 

Tot straf van ons ondeugdzaem leven,

 

Helaes! zie myne rampen aen! -

 

Gy die my zult ter vierschaer daegen,

 

Daer ik, met snoodheyd overlaên,

 

Al beévend u, doór bitter klaegen,

 

Zal smeeken om vergiffenis,

 

Voór myne strafschuldig euveldaeden! ..

 

O! als dien dag geboóren is!

 

Behoed my dan, doór uw genaden! ..

 

Dat elk myn lot ten spiegel zy,

 

Een lot, waer toe myn boosheên stemden;

 

Dan word men tot geen' slaeverny

 

Gedoemd, doór 's naestens goed te ontvremden.