Mengeldichten(1837)–Adriaan Jozef Stips– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 50] [p. 50] Nydigheyd. 'K voel my thans met schrik bevangen, Wyl de nyd myn vreugde rooft, Doór de kronkelende slangen Die er krielen om haer hoofd. 'K zie haere oogen ingezonken Als of 't een doodskop was; 'T lyf schynt enkel vel en bonken, Een geraemte of beendren-kas; Woede, vraek, afgunstigheden Zyn op 't vael gelaet gespreyd; Daer 't gebeent van al haer leden Rammelt doór de magerheyd; Aders, zenuwen en spieren Schier all' mergloos uytgeteêrd; ô Gedrogt voór mensch en dieren 'T welk al 't aerdryk drukt en deêrt! Durft gy nog aen de oog verschynen, Grouwzaem monster hier ter aerd? Gae in Plutos poel verdwynen, Want gy zyt het licht onwaerd. Dus hoort m'n alom verwenschen, Snood en valsche tigerin, Wangebroedsel aller menschen, Vlugt en zink ten afgrond in. De aerd is moe van u te draegen, En uw schaduw maekt u bang, Daer gy ziet uw hertaêr knaegen Doór een schrikkelyke slang Die uw schrompelige lenden, Tot het laetste spierken maelt, [pagina 51] [p. 51] Dat den worm niets vind in 't enden. Wanneer gy ten grave daelt. Niets, dan een inwendig vroegen, Kwelt die zelfs beulin altyd; Schept in 's naestens leet genoegen, Mits zy elks geluk benyd, Zugt en weent by dag en nagten, Steékt van drank en spys de braek; Nimmer rusten haer gedagten, Nergens vinden zy vermaek. Zelfs zy ziet de zon aenbreéken Met een tegenstrydig hert; Z'houd haer meest van 't licht versteéken, Ieder voórwerp baert haer smert. Want haer vroetende gewisse Knaegt haer dor en koud gebeent Vryer by de duysternisse Schoon haer niets de rust verleent; Haere afgunstige ingewanden Zyn met peêrdsche gal besmeêrd, Mond, gehemelt, tong en tanden Zyn gansch doodsch en afgeteêrd; Kwyl en zeever drupt afgryslyk Langs haer grauwe lip en kin. Ach! geen monster valt zoo yslyk, Noch zoo haetelyk in myn zin; Maek u uyt myne oog, ontaerde! Beulster van uw ziel en lyf, Alle volken hier ter aerde Doemen uw ontmenscht bedryf. Vorige Volgende