Mengeldichten
(1837)–Adriaan Jozef Stips–
Auteursrechtvrij
[pagina 47]
| |
Wier vlegten doór de kunst bevallig zyn getoeyd
By 't ligte sluyerkleed dat aen haer leden plooyt,
Waer doór men speurt de dertle deelen
Om 't wellustzoe kend hert te streelen;
Maer 'k zie aen haere zy een grouwzaem krokodil,
Terwyl ze een veldhoen vleyt maer wat dit zeggen wil,
Zal Plinius den uytleg geéven,
Die 't dierenryk ons heéft beschreéven;
Daer hy de krokodil voór 't krielste dier beschouwt,
De veldhoen ook voór 't geylst van al 't gevogelt houd,
Dus kan ik my hier niet vergissen
Aen 't beéld en deéz' bediedenissen,
Wyl 't vast d'onkuyschheyd is die alle laegen leyd;
Die roozen strooyt ten val der jonge onnoozelheyd,
Om die, doór zulke wellust-loovren,
De ziel en zinnen te betoovren;
Men ziet hoe 't dertel vuer uyt beyd' haer oogen straelt,
Twee flonkersterren waer een jeugd zich doór verdwaelt.
Zy kan den wysten doór haer vleyen
Ellendig van het waere pad verleyen;
Zy velt den sterksten wyl hy met haer speélt en malt,
Tot dat hy schaemteloos in zwaere zonden valt;
Haer lonkend en verlokkend wezen
Heéft wel de besten ooyt beleézen
En in een' jammerpoel van traenen neêrgestort.
Zoo heéft zy duyzenden den levensdraed verkort,
Die veél te vroeg naer 't graf gedraegen,
Te laet hun vuyle drift beklaegen.
Want eene onkuyssche ziel zal om haer vuyl vermaek
De bliksems ondergaen van Gods getergde vraek.
O Hemel! toon uw medelyden,
Wanneer die togten ons bestryden,
Ach! wil een gunstige oog op onze zwakheyd slaen,
Leer ons de neyging van dien prikkel wederstaen!
| |
[pagina 48]
| |
Den mensch aen 't kranke vleesch gebonden
Verzinkt meest in dien kolk der zonden,
Want die van in zyn jeugd niet brydelt zynen lust,
Hoe zelden ziet hy dien doór jaeren uytgebluscht;
Wanneer die kragten hem begeéven
Houd hy er 't denkbeéld van in 't leven.
Verdoof o God! dien drift die ons gestadig kwelt,
Opdat men tot dit kwaed zoo ligt niet overhelt;
Want niets zal in het zalig Eden
Dan eerst gereynigd binnen treéden,
Geéf toch dat onzen lust zich aen uw wil bepael',
Op dat de onkuyschheyd nooyt op ons den prys behael'.
|
|