Mengeldichten(1837)–Adriaan Jozef Stips– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Aen den geleerden en verdienstryken onderwyzer, mynheer Joan. Abraham Terbruggen, by zynen naemdag. Uw Naemdag is thans weêr geboóren, De vreugde heerscht in ziel en zin, Die onze jonge wang doet gloóren, Terwyl zy neémt all' herten in. Wie geéft ons dan verhevne klanken Om 's meesters schrandre waekzaemheyd En iever hemelhoog te danken, Die hy ons toont ten allen tyd? Durft ons vernuft, zoo onbedreéven, Zulk een verwaenden stap bestaen, Van lof en dank naer eysch te geéven Aen zyne nooyt volpreéze daên? .. Neén, Meester, want onz' zwakke kragten Beseffen haere grootheyd niet; Maer dit, dit troost onz' teer gedagten, Dat gy onz' jongheyd kent en ziet. Uw heuschheyd duyd dit ons ten goede, 'T is iever die ons spoóren geéft, [pagina 10] [p. 10] Gepaerd met een opregt vermoede Dat altyd dankbaer voór u leéft, En staeg uw deugden zal verbreyden In alle plaets waer God ons zend, Noch geen verwisseling van tyden Die ooyt ons denkbeéld van u wend. Ach! wie, wie kan den dienst beschryven, Dien gy aen ons aenhoudend doet, Al aerdsche moet verlegen blyven, En kent nooyt wel dit heylzaem goed; Dit goed dat gy niet ophoud aen te pryzen, Meer doór uw voórbeéld dan vermaen, Is, dat we ons zien naer 't hemelsch wyzen Langs paden die m'n voór ziet gaen. Den Hemel wille uw inzigt sterken, En zegenen uw levensstand, Opdat gy lang voór hem mogt werken Tot welzyn van het vaderland, Van 't land doór muyters overrompeld, Dat om zyn redding zugt en klaegt, Daer 't smeekend roept in rouw gedompeld, Wyl Godes hand het nederslaegt. O goedheyd! onuytputbaer ader, O bron van duyzend zaligheên! Die ons dien Meester Voogd en Vader Verleent tot tugtheer onzer zeên, Gedoog dat zyne levensjaeren Tot onzer heyl, in zoete rust, Omlaeg gelukkig heénen vaeren Tot aen des hemels vredekust. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij