Passi, Paesch, en Pinxter gezangen
(1720)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijNevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens
[pagina 92]
| |
Stemme: Petit Brisch. Oft: St. Norberte.
KOmt lieve Bruyt, laet ons eens t’samen gaen
Daer buyten, in de groene Weyde baen:
Verlaten alle menigvuldigheyt,
En soecken de gewenste Eenigheyt,
Ter Zielen zaligheyt.
2. Wat zijn de Steden vol van groot gewoel?
Waer dat men ziet, altijd een mal krioel,
En ook dat rasen, met dat sot gemal,
Van kleyn en groot, dat daer is over al,
Dat is der Zielen val.
3. Wat is daer anders als een groot geraes?
Een groot rumoer, en meenig viese-vaes:
De Ziel die wort daer dikwils door besmet,
Den goeden Geest die wort daer door belet,
En meenig hert geplet.
4. Men hoort daer niet als dagelijkx getier,
En men siet daer niet als eenen vollen zwier,
Laet ons dan schouwen al dat groot gerugt,
En uyt de Stadt soo nemen onse vlugt,
Daer buyten in genugt.
5. Hier buyten gaet gy in de groene Wey,
En wandelt somtijts op de hooge Hey:
Daer zijn de Schaepkens menig in ’t getal,
Be be, be be bleten zy over al,
En dat met soet geschal.
6. Daer zijn de wegen, vol van Eyken hout,
En Laenen, van abeelen meenig fout,
Daer gaet gy door in alle Eenigheyt,
En looft den Heer voor zijn voorsigtigheyt,
In alle soetigheyt.
7. De Eenigheyt die maekt u hert gerust,
| |
[pagina 93]
| |
Zy brengt de Ziel tot Godt in volle rust,
De Eenigheyt is moeder van de deugt,
Fonteyn van vreed’, en oorspronk van de vreugt,
En voester van u jeugt.
8. De Eenigheyt schouwt veel klapperny,
Veel quade tongen, en veel raserny:
De Eenigheyt, die geeft ons alle goet,
Soo in ’t Lichaem, als ook in ons gemoed,
In Peys en Liefde soet.
9. Hier siet gy Vyvers, ende Waters klaer,
Alwaer de Viskens gaeuw vermaken haer:
De Snoeken, Vorens, Palink ende Baers,
Het vint in ’t Water overvloedig Aes,
En dat tot ons solaes.
10. De Carpers geven haer soo dikwils bloot;
De Lamkens speelen daer, ’t zy kleyn, oft groot,
Het zijn al Schepsels van den grooten Heer,
Die ons tot Godt verwecken meer en meer,
Om hem te bedancken seer.
11. Gy siet den Bogaert in den vollen fleur,
Verciert met Bloemen van divers coleur;
Met Appelen, Peeren, Pruymen, Nooten soet,
Met Karssen, Kriecken ook in overvloet,
Siet wat den Heer al doet.
12. Gy siet hoe dat de Vogels nimmermeer,
En rusten om te loven haeren Heer,
Den Nagtegael die singt daer over-soet,
Soet, soet, soet, soet, soet, soet, soet, soet, soet,
Met eenen kloeken moet.
13. Het Haentjen kraeyt van smorgens vroeg al aen,
Om Godt te dancken koekeloeren Haen,
Den Koe-koek zingt daer dikwils seer playsant,
Koe-koek, Koe-koek, ontrent den groenen kant,
Met altijd eenen zank.
14. De Ravens vliegen door de Logt seer ras,
Met groot gewelt, en roepen: Cras, cras, cras.
| |
[pagina 94]
| |
Dat Musken schreeut, met dat het wort verjaegt:
Dief, dief, dief, om dat het haer beklaegt,
Waer door ons hert verdaegt.
15. Siet daer de Leeuwerik vliegen over al,
En loven Godt den Heere in ’t groene dal,
Singt tiere liere lu lu tiere lu,
Soo zingen zy, en seggen ons adieu,
Sonder te worden meu.
16. Daer slaet de Quackel in dat groene wout:
Quak, quak, quak, quak, quak seer menigfout,
Het Tortel-duyfken leert ons metter daet,
Te sugten over onse zonden quaet,
Eer dat het wort te laet.
17. Gy sult hier gaen somtijts ses mijlen lang,
En hooren niet als soeten Vogel-zang:
Seer zelden Mensch vind gy hier op de Reys,
Die u sal stooren in u goet gepeys,
Is dat niet uwen eysch?
18. Adieu dan Bruyt, en leeft na mijn vermaen,
Blijft uyt de Stadt, of wilter zelden gaen.
Ik heb het nu al met een woort geseyt,
Het is al ydelheyt, der ydelheyt,
Houd u in d’eenigheyt.
|
|