Passi, Paesch, en Pinxter gezangen
(1720)–Johannes Stichter– AuteursrechtvrijNevens de vyfthien mysterien van het Roosen-kransje mitsgaders stichtelijke wereltsche liedekens
Stemme: Amarilli mea bella.
SUlamite keert weder!
Gedenkt, dat ik om u, uyt liefde teder,
Ben gekomen hier neder:
Gy zijt mijn Lief, ‘k hebt u genoeg bewesen,
| |
[pagina 70]
| |
Gaet, gy kunt het wel lesen,
In all’ mijn zinnen,
Sult gy geschreven vinde:
Sulamite, Sulamite, Sulamite, mijn beminde.
Gy zijt, &c.
Wie ben ik, slijk der aerde,
Voor u mijn Heer soo goet, So groot van waerde,
Die my wel eertijts baerde,
Met zulken pijn:
In mijn is niet te vinde,
Waerdig voor mijn Beminde,
Vol van misdaen, is Lijf en Ziel geladen:
Mijn beminde! mijn beminde! mijn beminde toon genade!
Met zulken pijn, &c.
Keert wederom, van u Sonden
Sal ik u wasschen af, in korter stonden,
Met ’t bloedt mijn’er wonden,
Keert maer wederom, keert maer wederom vriendinne,
‘k Sal u wederom beminne,
Meer als te vooren,
Waerom gaet gy verlooren,
Sulamite! Sulamite! Sulamite uytverkooren!
Keert maer, &c.
|
|