Passi, Paesch, en Pinxter gezangen

(1720)–Johannes Stichter– rechtenstatus


Een nieuw Liedeken van de Heylige Kerck.
Stemme: Welhelmus van Nassouwe. EEn Zee vol sture baren, Vol onweer ende wind, Moeten wy overvaren Daer men veel Klippen vind: Maer wilt gy zalig wesen, Neemt voor een Schip te baet, De Kercke Godts gepreesen, Die ’s Werelts vloed ontgaet. Als niemant, buyten d’Arcke, De Zond-vloed kond’ ontgaen; Alsoo, buyten Gods Kercke, Doolt men op ’t Werelts baen: Op haer heeft Godt Almagtig, De Waerheyt vast gegrond: Want zijn leer is waeragtig; Geen leugen spreekt haer mond. Laet komen die tempeesten,
[pagina 69]
Van dooling menigfout, Zee-roovers, nieuwe Geesten, Met haere Secten stout, Zy en konnen niet gekrincken Sinte Pieters Schip seer vast, Wat zy doen, ’t sal niet zincken, ’t Kruys Christi is de mast. De Geest Gods sal het stueren, ’t Zeyl is de Waerheyt klaer, Die Plancken Eendragt voeren, ’t Geloof den Ancker zwaer, Die Oversten die roeyen, Door haer gestigtig woord, Die koorden liefde voeyen: ’t Gebed jaegt ’t schipken voort. Blijft in dit Schip u leven, Al zijn daer quaden in Haer quaet doen u niet sneven: Dus peyst in uwen zin, Van der Apostelen tyen Haer af-komst toont sy klaer, Mirakels ook belyen Haer Heyligheyt voorwaer. Geen ketters toonen konnen Van haer Secten dit al; Maer, ô Harder! wilt gonnen, Dat komen in den Stal, Al die verdoolde Schapen, Een Kudde worden moet, Die na u beelt geschapen, Verlost sijn door u bloet.