Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op alle de heylige dagen van't gantsche jaar

Op de vindinge van het H. Kruys. Den 3. May.

Stemme: Helena Keyserinne trekt.

DEn Keyser Constantinus ziet
Een Kruys in de Logt,
Dat d' overwinning hem aanbiet,
Gelijk hy besogt:
Hy slaat Maxent,
Met zijne bent,
En maakt daar door een Oorlogs ent;
Stelt 't Kruys in zijn Wapen,
Door de oorlogs knapen,
En alle geschapen,
Die Christus kent.

Zijn Moeder wort tot 't Kruys beweegt,

Door een zeer groot ligt
Dat zy al van den Hemel kreeg,
In hare gesigt,
En zy reyst voor,
Gantsch ongestoort,
Tot daar den Heere was vermoort;
Daar vint zy drie Kruysen,
In donkere kluysen,
Zy doetse verhuysen,
Alsoo 't behoort.

Men toont de Kruysen daar terstont

Aan een ygelijk,
Zoo als men die in d' aarde vont
Alle drie gelijk;
Niemant zoo ras,
Wist op dat pas,

[p. 28]

 

Welk dat het Kruys des Heeren was,

 

Voor dat het een trouwe,

 

Zieke, kranke vrouwe,

 

Geheel van haar rouwe,

 

En ziekt' genas.

 

Men legt de Vrouw op't eene Kruys,

 

Op 't andere mee,

 

In 't by zijn van het Ioods gespuys,

 

Ter zellever stee:

 

't Was al om niet,

 

Heleen dit ziet,

 

Zy had daar in zeer groot verdriet;

 

Maar als men haar leyde,

 

Op 't derde, zy zeyde

 

De ziekte die scheyde,

 

En haar verliet.

 

De Keyserinne dankt den Heer

 

Voor dit wonder werk,

 

En zy liet daar tot zijnder eer

 

Timmeren een Kerk;

 

Van 't Kruys geheel,

 

Liet zy een deel

 

Daar blijven tot een schoon juweel:

 

Om liefde te toonen,

 

Zont zy aan haar Zoone.

 

Van 't Kruys-hout zeer schoone,

 

Bysonder veel.

 

Den Keyser hielt dit Kruys zeer waar'd,

 

Zijn Moeder met hem,

 

Dat zy gevonden had in d'aerd'

 

By Ierusalem;

 

En hy zent weer

 

Na zijn begeer,

 

Van 't Kruys na Romen, tot Gods eer;

 

Daar d' Heydenen leeren,

 

Tot God haar bekeeren

 

En d' eere vermeeren,

 

Van onsen Heer.