Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer
(1724)–Johannes Stichter–
Auteursrechtvrij
[pagina 74]
| |
3. Helpt my op 't spoedigst voort,
Ey laet my niet lang steecken,
Als gy my treurig hoort,
Om hulp en bystant smeken.
4. Mijn leven dat staegs slijt
Is als een rook verdweenen,
En d' haest vervlogen tijt,
Heeft uytgedroogt mijn beenen.
5. Mijn hert is heel verdort
En als hooy neer gesmeten,
Want ziele voedsel wort,
Als staegs by my vergeten.
6. Dies nu gesugt, geween,
En rouw van sulk een leven,
Het uytgemergelt been
Mijn aen het vel doen kleven.
7. 'k Heb als een Pellicaen,
En Nacht-raef, mijn begeven
Om buiten 't volk voortaen,
In eensaemheit te leven.
8. Ik ging om hoog op 't dek
Na menigvuldig waeken,
Een plaetse van vertrek
Gelijk een Musche maeken.
9. Waer door ik daeg'lijks lee
't Verwijt van mijn vyanden:
Die tegens mijn, in stee
Van prijsen, t' samen spanden.
10. Want als men eeten souw,
Ik 't Brood met asch besprengde,
En smeltend' in berouw,
Mijn drank met tranen mengde.
11. En waerom tog! ik dagt
De gramschap van u tooren;
En dat ik all' mijn kragt,
Had door mijn val verloren.
12. Mijn dagen zijn verkort,
En als een schim verdweenen:
Ik ben als Hooy verdort,
'k Sta nauw'lijks op mijn beenen.
13. Maer Heer; gy blijft voor al
Geen tijds vloed kan u krenken;
| |
[pagina 75]
| |
Geslagts voortteeling sal,
U eeuwig doen gedenken.
14. Op sult gy staen met vlijd
En Syon dan ontfermen,
Want seeker 't is al tijd,
Om over haer t' erbermen.
15. Want uwer dienaer handt
Vond' in haer bouw behagen,
Mits sy graeg al haer land,
Vry van ellende sagen.
16. Wat Koning, of wat Heer
In 't Heydendom sal wesen,
Sal met zijn volk uw eer,
En Naem eerbiedig vreesen.
17. Want Godt heeft Syons bouw
Doen tot voltoying rijsen,
Op dat hy daer in souw
Sijn heerlijkheyt bewijsen.
18. Hy heeft den eysch volbragt
Van die ootmoedig baden,
En haer gebed, of klagt,
Niet willen oyt versmaden.
19. Sa! dit geschreven an,
Om d' andere eeuw 't onderwijsen,
Dat ons Nasaten dan,
Den Heer ook mogen prijsen.
20. Met regt komt hem die lof,
Hy heeft gesien van hooge,
En uyt zijn Hemels Hof
De aerde gaen beoogen.
21. Want hy van daer, de klagt
Van zijn geboeyden hoorden,
En so tot vryheit bragt
De Kind'ren der vermoorden.
22. Op dat haer volle stem,
Die naem en lof des Heeren,
Door gantsch Jerusalem,
Dan vlijtig souw vermeeren.
23. Wanneer ook heel de aerd',
Met all' die haer bestieren,
Den Heer in een vergaert,
Met Godts-dienst sullen vieren.
24. Ik hebb' tot u geseyt
In 't midden van mijn dagen,
Dat gy haer weynigheyt,
| |
[pagina 76]
| |
Mijn stadig voor soud dragen.
25. Eer ik half wegen word'
Her-roepen van beneden,
Want Heer mijn tijd is kort:
Uw' Jaren, eeuwigheden.
26. G' hebt in 't beginn' wel sterk
Gegront-vest alle landen,
En d' Hemel zijn het werk
Van uw' Almagtig' handen.
27. Dog sullen al vergaen,
En als een Kleed vermotten;
Maer, gy blijft eeuwig staen
Schoon d' harste Schepsels rotten.
28. 't Verander is haer g'meen,
Maer kan u geensins hind'ren:
Gy zijt, en gy blijft een,
Uw' Jaren noyt vermind'ren.
29. Uw' Dienaers Kind'ren mee,
In blijschap sullen Woonen,
Want gy haer Zaed met vree,
En eeuwigheyt sult loonen.
|
|