Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer

Sint Jan Evangelist. Den 27. December.

Stemme: Het glas van mijn geneugt is afgelopen.

KOmt Christen Ziel, siet hier,
Gods Secretaris,
Sint Jan een wijs Griffier,
's Heeren Notaris,
Die eertijts is geheeten Christus Broeder,
Als Christus hem beval,
't Opsigt in 't Aertsche dal,
Boven d' Apostelen al,
Van zijn Vrouw Moeder.

Hy was 't die tot aen 't Kruys,

Snel aen quam loopen,
Door al het Joods gespuys,
Met grooter hoopen?
Hy wast, dien Christus magt had aengenomen,
Reyn, suyver, ongeraekt,
Ja ook gantsch ongeblaekt,
Van Lighaem niet mismaekt,
Tot God gekomen.

Hy wast dien Domitiaen,

Heel ongenadig,
In 't oly-vat dee gaen,
Gantsch on-misdadig:
't Wast Goddelijk Woort,
Daerom men hem wou smooren,
Maer foey, ô vuyle Guyt!
Sint Jan quam daer weer uyt,
Gelyk het Lauwer-kruyt,
Frisser als voren.

't Was wel, doen moest hy heen,

Na Pathomos boeyen,
Om dat de Ketel-steen,
Niet wilde gloeyen;
Daer schreef sint Jan voort zijn Openbaring,
Een diepe Prophecy,
Tot dat hy wederom

[p. 60]

 

bly,

 

Was vrolijk ende vry,

 

Te Ephesen gering.

 

 

 

Daer wast dat ons sint Jan,

 

Driemael bebriefde,

 

Niet leerende anders dan,

 

Opregte Liefde:

 

O Kinderkens wilt tog malkanderen minnen,

 

Soekt Broederlijk genot,

 

Alleen en puer om God:

 

(Want dit's alleen 't Gebod)

 

Uyt al u sinnen.

 

 

 

Dit kost hy pas op 't lest,

 

Van 't leven seggen:

 

Bemint, het is soo best,

 

Laet u geseggen,

 

Daer is niet meer van nood',

 

dan Liefd' bewijsen,

 

Want boven alle deugt,

 

Want boven alle vreugt,

 

Gedenkt al watje meugt,

 

Dees haelt de prijse.