Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer

[p. 28]

Op den Feest-dag van sinte Laurens.

Stemme: Patientie is goet kruyt.

Patientie kruyt is goet men seyt,
Wy moeten 't vast gelooven,
't Is waer, 't is niet wijt uytgebreyt,
in aller menschen hoven,
Nogtans te deeg, gepresen,
Soo lang, als wy hier zijn
Te deser deugt moet wesen,
Van yder mensch, van mijn,
In u Laurenti;
Wanneer gy toonde (vroomer held)
Op heeten kolen, u Paciency.

Als Laurens sag, dat zijn goe-vaer,

Sixtus ons heylig Paus van Roomen,
Gevangen was, en van de schaer,
Ter dood gevoert wiert, sonder schroomen,
So quam, hy aen gevlogen!
Met een bevende stem,
Met nat betraende oogen,
En sprak goets moets tot hem,
Met luyder kelen,
Sult gy mijn Heer, mijn eenig Vader,
Sonder my u dus laeten steelen.

O Vader, neemt u Soon dog mee,

Want sonder u kan ik niet leven,
't Sijn nu twee jaer ter Roomscher stee,
Dat ik mijn dienst u hebb' gegeven,
Toont dog meedogen,
Aen mijn, u minste knegt,
Want hoe sal ik mogen,
Aensien dit groot onregt:
Laet ons niet scheyde,
Maer ik met u, en gy met my,
Naer God-lant reysen alle-beyde.

Stilt u dog Soon, hebt goede moet,

Want grooter loon staet voor u open,
Ik gae een harden weg, maer soet!
Gy moet een baen nog harder loopen;
Siet ( naer drie dagen,
Ist niet een korten tijt?
Sult gy 't Kruys mee na dragen:
Ik hoop immers met vlijt,
Tot u wensch raeke,
Een harder Neut (vroom Kampioen)
Met stercker kiesen moeten kraken.

Maer God behoet ons, wat leyd hier!

[p. 29]

 

Segt, ist een Salamander,

 

Die dus leyt uytgerekt op 't vyer?

 

Kijkt eens ter deeg;

 

neen, 't is een ander,

 

Op dit hart bedde,

 

Gestelt op brandend' vyer,

 

Wel, hoe! siet daer, ik wedde,

 

't Is mensch, 't is redelijk dier,

 

Laurens beminner,

 

Van dees' tormenten, smert en pijn,

 

Van Rooster, en van vuur verwinner.

 

 

 

Valeriaen, ô Keyser wreet,

 

Ik ben genoeg gebraden,

 

Keert om, tast toe, ik ben gereet,

 

Wilt van 't gebraet u Maeg versaden:

 

U Rooster harde, U yser en u Stael,

 

Is my een bedd', geen barde,

 

't Is sagt, soet, altemael:

 

U vier'ge koolen,

 

Sijn voor Laurens, Laurieren schoon,

 

Sijn Palmen, Roosen, en Fiolen.

 

 

 

O vierig vlammig Martelaer!

 

Verkrijgt ons dog, dat wy hier kiesen,

 

Liever met u een uur, het vuur,

 

Als daer na eeuwig brandend' vriesen:

 

Verkrijgt ons liefde,

 

Geeft ons kloekmoedigheyd,

 

Waer door, soo gy voorbriefde,

 

Mee mogen zijn bereyt,

 

En sulken gratie, Dat wy daer na gelijk met u,

 

Ontgaen der Hellen tribulatie.