Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer
(1724)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijStemme: Edel Karsouw, &c.
SInt Laurens sag,
Paus Sixtus oud van dagen,
Kloekmoedig gaen ter dood,
Riep met geklag,
En woorden overslagen:
Waer gaet gy Priester groot?
In al uwen noot, Heb ik u niet begeven,
Waerom scheyt gy Priester Gods, Sonder mijn uyt dit leven?
Wilt uwen Soon,
O Vader niet verlaten,
| |
[pagina 27]
| |
Want ik die schatten al,
Naer u geboon,
Die gy my hebt gelaten,
Besteet hebt over al;
In dit tranen-dal,
Wilt my alleen niet laten,
Want u Dienaer heeft mijn Heer, U dienste noyt verlaten.
Hy sprak seer goet,
Met troostelijke reden,
Soon ik verlaet u niet,
Ick gae seer soet,
Een wynig voor heen treden:
Regt na drie dagen siet,
Hoort na mijn bediet,
Sult gy ook by my komen,
Als gy hebt een zwaerder strijd, Voor Christus aengenomen.
Den Regter hem,
Op het woort van de schatten,
En ook op Christus Naem,
Naer Sixtus stem,
Daer op stracx dede vatten,
Sprak met valsch gemoet:
Geeft ons het Kerken goet,
Want u God slaet geen munte,
En hy leert den Keyser 't zijn, Te geven tot een punte.
Veel Armen ras,
Heeft Laurens doen komen,
Op den gestelden tijd,
Als daer ook was,
Den Regter sonder schroomen,
Trat tot hem als verblijd,
En gingen toen met vlijd,
Tot aen de heylige Poorte,
Daer sagen zy een grooten hoop, Sieken van alle soorte.
Die baden seer,
Begeerig yet t' ontfangen,
Den Reger wiert gestoort,
Laurens sprak Heer,
Waerom siet gy soo bange?
Hy sprak nog meer verstoort,
Tsa Beuls ty hem aenboort,
Met langsaem vyer te prangen,
Op eenen yseren Rooster heet, Sijn sterven wilt verlangen.
Als hy dus lag,
Op den Rooster en braden,
Sprak kloek den Reger an,
Ik met u lag,
En ben haest gaer gebraden,
Komt eet van my Tyran,
U Vyer en kan,
Nog Rooster, my bezwaren
Want mijn Ziel alree verblijt,
Sweeft tusschen Engele scharen.
|
|