Oude ende nieuwe geestelyke liedekens, op de heylige dagen van het geheele jaer
(1724)–Johannes Stichter–
AuteursrechtvrijStemme: Helena Keyserinne trekt.
DEn Keyser Constantinus siet,
Een Kruys in de logt,
Dat d' overwinning hem aendiet,
Gelijk hy besogt,
Hy slaet Maxent,
Met sijne hend,
En maeckt daer door een oorlogs End,
Stelt 't Kruys in sijn wapen,
Voor de oorlogs knapen,
En alle geschapen,
Die Christus kent.
Sijn Moeder wort tot 't Kruys beweegt,
Door een seer groot ligt,
Dat sy al van den Hemel kreeg,
In hare gesigt,
En zy reyst voort,
Gants ongestoort,
Tot daer den Heer was vermoort,
Daer vint sy drie Kruysen,
In donkere kluysen,
Sy doetse verhuysen,
Alsoo 't behoort.
| |
[pagina 19]
| |
Men toont de Kruysen daer terstont,
Aen een yegelijk,
So alsmen die in d' aerde vont,
Alle drie gelijk;
Niemant soo ras,
Wist op dat pas,
Welk dat het Kruys des Heeren was,
Voor dat het een trouwe,
Sieke, kranke, vrouwe,
Geheel van haer rouwe,
En siekte genas.
Men legt de Vrou op 't eene Kruys,
Op 't andere mee:
In 't by zijn van het Joots gespuys
Ter selven stee,
't was al om niet,
Heleen die siet,
Sy had daer in seer groot verdriet,
Maer als men haer leyde,
Op 't derde, sy seyde,
De siekte die scheyde,
En haer verliet.
De Keyserinne dankt den Heer,
Voor dit wonder werk;
En sy liet daer tot synder eer,
Timmeren een kerk,
Van 't Kruys geheel,
Liet sy een deel,
Daer blijven tot een schoon juweel,
Om liefde te toonen,
Sond sy aen haer Sone,
Van 't Kruys hout seer schoone,
Bysonder veel.
Den Keyser hielt dit Kruys seer waerd',
Sijn Moeder met hem,
Dat sy gevonden had in d' aerd,
By Jersalem,
En hy sent weer,
Na sijn begeer,
Van 't Kruys na Romen tot Gods eer,
Daer d' Heydenen leeren,
Tot God haer bekeeren,
En d' eere vermeeren,
Van onsen Heere.
|
|