Beghinselen der weeghconst

[p. III]

Om de weeghconst, waterwicht, ende ^*lochtwight.

Clara Rhodos Clario, clarum celebrare Colossum
Desine, miraclo tanto nil tantula moles
Dignum habet, annorum labor vt fuerit duodenûm.
^*Quintuplum tantum haud sleterat, cùm viscera terrae
Spiritus intus agens vastos disuerberat artus.
Corruit illa, iacet ignobile littore corpus,
Pésque, capútque, aliaeq́ue incerto nomine partes.

Stulte quid inspectas, admiratusq́ue iacentem

Quisnam erexerit, & quanam ratione modóque
Quaeris? at heus! quam mirandum, multóque tremendum
Hoc magis est, totam leuis vt difflauerit aura
Molem? adeon' totam leuis vt difflauerit aura?
Sed neque mirandum fuit hoc, stulté ve tremendum.
Si potis es rerum penetrantes discere caussas,
Et maiora videbis, & haec mirabere nullus.
‘Pondera ponderibus nitantur maxima paruis,
Nutibus vt minimis firmissima quaeque trahantur.’
Hoc Natura parens, Naturáque anterior Mens
Omnibus in rebus statuit, seruátque statutum.
Ecce onus hoc Matris diuûm, & quicquid parit illa,
Caeruleus^*Pater innixum sibi baiulat: illum

* Liber hic hodieq́. lucifuga, paucorumq́. adhuc testium.

* lvi, & quod excurrit, annos stererat, cùm terraemotu concidit.

* Non improbanda Thaletis opinio, à qua faciut & sacrae litterat, ipsaq́ue adeo minimè fallax experientia.

[p. IV]

 

Pondere iam tanto grauidum in se sustinet aër.

 

Spiritus hic lenisque leuisque his corporibus par,

 

Spirituique leui faciunt haec corpora. Tantum.

 

Hic Natura potest. Naturae Ars aemula, tantum.

 

Fare age ^*Pantocrator caeco sit carcere clausum,

 

Incipiantq́ue foris aedes ac templa moueri,

 

Incipiant filiiae, montes migrare, videnti

 

Quae tibi mens animi, quae sit constantia? recte

 

Cum Natura agitur, tecum & Natura agit, haec si

 

Credideris licitis Naturae legibus isse.

 

Legibus haec quòd eant licitis, etiam hoc cape, Tellus

 

Tellurem hanc praeter sit, si licet, altera: firmo

 

Hic mihi me sistas talo, ne vixero, si non

 

Hunc ego cum Tellure ^*Polum, atque ^† Acheronta mouebo.

 

Hoc Trutinaria nos docet. haec eadem monet omnia

 

Undique ponderibus consistere, pondere cassum

 

Esse ^*nihil, non hanc nostram, non aetheream auram.

 

Vt maris, & terrae, numerique potentis arenae,

 

Sint, fuerint aliàs, mensores, non tamen aurae

 

Dimensi spatium, aut vim ponderis appenderunt.

 

Te certè, Alhazene, loci quem nubila tranent;

 

Qua regione color ^* appareat Iridis, virum

 

Hanc supra Notus, & Zephyrus, Boreás ve, vel Eurus,

 

Sítne Cometarum certus locus; vtq́ue sit, eius

 

Mensorem video, veneror potior a monentem

 

Credo secuturus facili ratione suisses.

 

Non bene permensum spatium tibi iustius illud

 

Iusta pensauit ^* trutina Steuinius, ille

 

Ipse tui studiose senex studiosus amator.

 

Ergo per haec ^* princeps graditur loca nullius ante

* Het Almachtich multo maiorum viriuquàm Archimedis Trispastus, multo & vtibile magis.

* qui tamen immobilis.

† INferos, scilicet centrúm quod etiam immobile.

* Ita diuiuus Plato, in contrarium iuit Aristoteles.

* Aliisarcus pluuius reipsa coloratur, Aristoteli in speciem. quod & magis est.

* In de Lochtwicht.

* L.M. huic gloriolae cesserit anctor, si quis dicatur hanc viá munisse, strauisse, cogitasse prior. Ick spreeck vande Lochtwicht.

[p. V]

 

Trita solo, venit, ecce, videt, penitósque penetrat

 

Naturae anfractus, vt quae miranda videntur

 

Fllorum trepida soluamur relligione.

 

‘Nil admirari res maxima, Lector, at illa

 

Haec erat, auctrices miri cognoscere caussas.’