Den distelvink

Bruydlofs-Lied.

Stemme: La vignon.

HIer is geen soeter soet
Te vinden,
Als d' Echte-Liefde in 'tgemoed,
Van twee ver-eende Liên,
Die minden:
Om dat het minnen moet geschien
Van Man en Vrou,
In hare Trou,
Die met geen reden breken sou,
So 't leven
(Daar neven.)

[p. 69]

 

Geen gras, geen blas,⁺

 

Maar eyndeloos was.

 

Sy vrolijkt het hart,

 

En nietigd de smart,

 

Van die in droefheyt zijn verward.

Hy vint sich in der daad

Bedrogen,
Die hier niet meer als min verstaat:
Want 't geen men niet en merkt
Met d'ogen,
Dees Hémelijke soetheyt werkt,
Tusschen de twee,
Die ook geen wee
Oyt han versetten, uyt haar stee:
So heylig,
So veylig,
So vast gepast,
Is d' Huwelijks-last:
Die beyde haar treft,
Vernederd, verheft:
't Geen ook van beyden word beseft.

Dit's (Bruydegom, en Bruyd)

Het Huw'lijk,
Dat u in 's levens-kring besluyt:
d' Onslopelijke-Echt:
Af-schuwlijk
Van die des kuysheyts-schild bevechts
Die gy an-vaard:
(Na uwen Aart)
Zijnde gelijk, en jong gejaard,
't Is eerlijk,
't Is Heerlijk,

+ Iesa 40.

[p. 70]

 

't Is vroed, 't is goed,

 

En wel, dat gy doet.

 

De zegening' Gods

 

(Van d' eeuwige rots)

 

Geef uwe wensching weynig bots.

Noch vaster.