Den distelvink

[p. 32]

An de Jonge-Lieden.

Stemme: Schoonste Nimphje van het woud.

SIngt, en springht, en weest verheugd,
Doch in deugd:
Laat u stem, en woorden, horen:
Tot een téken van de vreugd
Die de jeugd
Voên, in 't minnelijk bekoren.

Het bewégen van de Min,

Trekt de sin
Tot de minnelyke-lusjes:
Als de (graag-gesoende) mond
't Harte wond,
Door de Weelderige kusjes.

Soet, en dartel Poppe-goet,

Siet hoe soet
Voegen sich dees' twee te samen:
Soetertjes, ey volgd haar Wet,
Onbesmet
⁺Niemnd hoefd: sich dat te schamen.

Noch vaster.

+ Heb. 13.