Den distelvink

Maagden-les.
Ge-eygend d' eerbare Dochter G.I.

Stemme: Sie ik niet onder de Bomen?

GY die uwe blonde-vlechten,
Achter om u jeugdig-hoofd,
Weet so aartig) op te hechten,
Dat het menig Nimph verdoofd:
Die met haar getoysel pronkt:
't Geen den Minnaar vaak belonkt.

Een verhaal moet ik vertrekken,

Op dat gy u Maagden-staat
Nimmermeer en laat bevlekken:
't Zy in dees', of gene graad:
Als de Wereld u toe-lacht.
En gy op geen onheyl acht.

[p. 83]

3.

 

Eerst sal ik u vergelijken

 

By een vars ontloken Roos,

 

Die (al-lokkende) laaat kijken

 

Een seer levendig gebloos,

 

Vyt haar knopje: wel gesteld:

 

Daar den Dau sich me verseld.

So lang als de gulde stralen

Van de Sonne, en den Dau,
Op dit Roosje neder-dalen,
Blijft het jeugdig, fris, en gau:
Maar so dra, als Boreas
Komt te naken haar gewas:

Is het wesen lipper-geurig,

Niet dan schijn, en enkel-waan:
Haar gedaante schoon-koleurig,
Kan in geen geval bestaan:
Word het elders an-geraakt,
't Is in yder deel mismaakt.

Even so zijt gy ô! Maagden

In het bloeyen van u jeugd
Als u treft, den onvertsaagden,
Fel-bestrijder, van de deugd:
Die de Stralen van Gods-woord,
En sijn Hemels-Dau, verstoord.

In-dien dat de vlugge-Vlerken,

Of den Grysard, 't Roosje spaard:
En een Plompaard komt te merken,
Haar gewaden, soet van aart:

[p. 84]

 

Die (ontijdig) buyten reên,

 

Handeld met dit Roosje kleen.

Al haar cieraad sal vervallen,

En verwelken, yder blad:
Maagden die te veylig mallen,
Derven wel haar eêlste-schat:
Door hen, die haar 't heyl ontrukt:
En haar kuysheyts-Roosje plukt.

Neemt den sin dan wat sekreter,

Als het woord van my geseyd:
Geen ding, voegd de Maagden beter
Als bepaalde zedigheyt:
Dartelheyt en hovaardy,
Helpt hier menig in de ly.

Soete-Maagden, laat u leren,

Van u niet ge-achte vriend:
Somtijts in verschoven kleren,
Schuyld wel wat dat iemand diend:
Vreest hem die u Maagdom huld:
Al mijn wenschen is vervuld.

Noch vaster.