Nieuwe gedichten

Job Gil.

De Methodist, Job Gil, stond op een vat te preken:

Hij blaakt, dat hij een ziel voor Wesleys hemel winn',

En stampt van drift; maar, ach, twee hoepels zijn geweken -

De bodem zakt - hij schiet het okshoofd in!

's Mans laatste woord werd middendoor gebroken;

Zijn rede niet! Job hield den leidraad vast,

En 't geen hij boven, tot verklaring, heeft gesproken,

Wordt straks beneên, door 't bomgat, toegepast.