Logo DBNL
Friesche lusthof (1966-1967)

Friesche lusthof

(1966-1967)–Jan Jansz. Starter–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

[45] Bruylofts-Gedicht.

Ter eeren Albert Veelker, En Taetsken Ornia.*

 
't Is noch niet langh ghele'en, doen Phoebi gulden waghen1
 
Gevoerd wierd uyt de locht, en na de zee ghedraghen,2
 
Op dat de paerden, die hun hadden moed ghetorst,3
 
Daer moghten met ghemack versadighen haer dorst.4
5
En dat de nare nacht des Hemels blaeuwe zalen5
 
Gingh met haer swarte kleed op 't alderdroefst bemalen,6
 
Soo datter gantsch geen licht meer aenden Hemel was,
 
Mits Iris storte neer een schrickelijcke plas8
 
Van reghen en van snee, en AEolus zijn winden9
10
Liet met een fel ghedruys ontomen en ontbinden:10
 
[46] De lucht was gansch ontsteld, die anders niet en dee11
 
Als stroomen storten uyt van hagel, ys en snee.
 
En Iupiter verstoord, die speelden daer oock onder13
 
Soo dapper als hy kost met blixem en met donder,14
15
Soo dat de stoutste man was van dat weer bevreest.15
 
Doe had Cupido op de kittel-jaght gheweest.16
 
Sijn vleugels waren nat, hy kon nu nerghens vlieghen
 
(Gelijck hy was gewoon) om yemand te bedrieghen,
 
Hy klapperde van koud, hy scheen wel hallef dood,19
20
Soo dat hy was ghebracht in d'allerhooghste nood,
 
Het wicht was gansch verbaest, ach! dacht het in syn sinnen,21
 
Wat sal ick vanghen aen? wat sal ick nu beginnen?
 
Mijn raed ben ick ten end, te vliegen by de Goon,23
 
Myn vleugels syn te nat, dat is my nu verboon,
25
Ach! wist ick nu een mensch die my wou herbergh geven!25
 
Ick sou hem, voor die deughd, syn danckbaer al mijn leven,26
 
Want langher hier te staen in reghen en in wind,
 
Dat is onlydelijck voor sulcken kleynen kind,28
 
Dus liep het arme wicht te klaghen byder straten,29
30
En wist niet waer het hem van enckel koud' sou laten.30
 
Ten lesten sagh hy licht tot Veelkers door het glas,31
 
Ach! docht hy, dit is goed dit komt my wel te pas:
 
Want inde gantsche Stad weet ick geen huys bequamer,33
 
Dies klopt hy aende poort met een metalen hamer,34
35
Terstond trad Veelker voort, en opende de deur,35
 
Doe vond hy daer een kind, en niemand anders veur.
 
[47] Wel (sprack hy) arme wicht, dus kleyntjes, en dus teder37
 
Wat maeckt ghy op de straet in dusschen slimmen weder?38
 
Dat is my leed ghenoegh (sprack 't wicht) dat ick hier ben,
40
Ey vraeghd my doch niet veel, want ick nau spreken ken40
 
Soo seer ben ick verkleumd, hebt met my mededoghen,
 
En laet my yligh in, op dat ick my mach droghen.42
 
Soo ghy my herbergh gund, ick sweer u by mijn eer,
 
Ick sal u honderd-fout dees gonst belonen weer.
45
Waer op doe Veelker weer, wat soud ghy my belonen?45
 
Al wat ghy by u hebt, en acht ick gheen dry bonen:46
 
Ach, arm onnosel Kind! dan uyt barmhertigheyd47
 
Soo treed die kamer in, daer een goed vyer aenleyd,48
 
Het weder is te slim, ghy soud gheheel verstyven,
50
Dat ick (o lieve lam) u langh liet buyten blyven.50
 
Ick sal u onder wijl, wat warme kost ghereed
 
Van suycker en van wijn, doen maken, dat ghy eet.52
 
Cupido was verheugd, en met eerbiedigheden53
 
Is hy van stonden aen ter kamer inghetreden,
55
Daer een goed vuur aenlagh, hy stack zijn handtjens uyt55
 
En warmde met ghemack zijn half vervroren huyt.56
 
Sijn goedtje rees weer op, zijn vleugelen die hinghen,57
 
Begonden metter tijd weer over eynd te springhen.58
 
Hy worden weer verheughd, hy sagh een reys om hoogh59
60
En hingh daer aende wand zijn koker en zijn boogh,
 
Het gingh wel na zyn sin, hy keerden hem rondomme61
 
En sagh de maeghd van 't huys daer in de kamer kommen62
 
[48] Met noch een arm vol houts, dat lagh sy op het vyer:63
 
Nu warmd u deur en deur (sprack sy) mijn soete dier,64
65
Ick maeck u kost ghereed, strax sal ick weder keeren,65
 
En soo ghy noch wat wild, dat kond ghy dan begeeren:66
 
Cupido die sweegh stil, hoewel hy wel wat wou,
 
Soo hiel hy doe nochtans de geck wat inde mou.68
 
Dan 'tviel hem wonder swaer: want ofmen veel wil praten69
70
't Is voor een Exter kunst haer hippelen te laten.
 
Hy warmden hem al bet, zijn hayrtjens krulden op,71
 
En stonden kroeser als een wijn-gaerd om zijn kop.
 
Sijn vleugeltjes van goud verspreyden van malcand'ren,73
 
En schenen door de warmt geheelijck te verand'ren,74
75
Sijn wangen bloosden oock, so schoon, ick weet niet hoe,
 
De jongen wierd so moy, soo moy, als daer en toe.76
 
Hy kon zijn dartelheyd ten lesten niet bedwingen,77
 
Of hy begon met vreughd dit liedeken te singen,
 
Al staende by het vyer, och 't boefjen was soo bly,79
80
Het hippelde rondom, met d'handjes in zijn sy,80
 
Het sprongh gelijck een vloo, en 't song gelijck een Lyster
 
Dit Liedeken, tot lof van Veelker en zijn Vrijster.

[De groote gonst, die ghy betoond]

 
Stemme: Is dit niet wel een vreemde gril? fol. 8.
 
 
 
De groote gonst, die ghy betoond83
 
O Veelker aen mijn teere jeughd,
85
Sal onlanghs worden dy beloond85
 
Met d'alderhooghste vreughd,
 
[49] Ick sal de Liefd verwecken van
 
Een Maeghd, die door haer schoonheyds glans
 
De Goden tot haer trecken kan,89
90
Ick laet staen de Iongmans,90
 
Schoon van ieughd, ryck van deughd, goed en eer,
 
Die u sal, boven al, minnen seer,
 
En u vermaken, in al u saken.93
 
Wat wellust eyst ghy meer?94
 
 
95
Sy sal niets voeren in 't ghemoed,95
 
Of ghy sult daer oock haken naer,
 
En wat ghy wenscht, begeerd, of doed,
 
Sal weer behagen haer.
 
Ghy sult in vreed en alle vreughd
100
U dagen brengen altyd deur,
 
En weten van geen ongeneughd,
 
Onheylen noch getreur,
 
Wat een mensch, met een wensch van de Goon
 
Eyschen kan, sult ghy dan tot u loon,104
105
[50] (Vry van verdrieten) vrolijck genieten,105
 
Dit sweerd u Venus Zoon.
 
 
 
Dit hoorde Veelker aen, die voor de deure stond,
 
En keeck vast door een schreef, soo naerstigh als hy kond.108
 
Hy quam ter kamer in, daer sagh hy met verschricken,109
110
Hoe hem de kleyne God begonde te verquicken.110
 
Sijn schoone vleugeldjens die schitterden in glans,111
 
En bloncken tegen 't vyer gelijck een gulden krans,
 
Sijn hayren kroes en schoon, die schenen goude stralen,
 
Daer Phoebus synen glans ghewoon is van te halen,114
115
De gansche kamer blonck ghelijck een helder glas,
 
Doen merckten Veelker dat syn gast een Goodje was,
 
Ach! sprack hy, gansch verbaest, sou dit Cupido wesen?
 
Die nergens komt vergeefs, gelijck ick heb ghelesen,118
 
Best dat ick my terstond gae packen weer van hier,119
120
En dat ick hem alleen laet blyven by het vyer.
 
Cupido bleef alleen, hy nam syn oude wapen,
 
Dat lagh hy onder 't hooft, en hy begon te slapen122
 
Soo soetjes als hy moght, tot dat den lichten dagh123
 
Verjoegh de swarte nacht, en door de venster sagh,124
125
Doe stond hy weder op, hy nam zijn boogh, syn koker,
 
En liep door 't gantsche huys, ghelijck een kleyne stoker,126
 
Tot dat hy Veelker vond, doe sprack hy, lieve weerd127
 
Wat heb ick dese nacht hier in u huys verteerd?
 
[51] Voor kaerssen en voor vyer, voor drincken en voor eten,
130
End' huysvestingh daer by, dat mocht ick garen weten?130
 
Waer op doe Veelker weer, o soete lieve lam!
 
't Was uyt goedgunstigheyd dat ick u by my nam,132
 
Om u verstramde le'en op 't mackelijckst te vieren,133
 
Maer niet om geld noch goed, dat 's tegen mijn manieren.134
135
Derhalven, voor mijn dienst, eysch ick in 't minste niet135
 
Dan dat ghy vast vertroud, dat het uyt liefd' gheschied.
 
Wyl ghy (sprack Cupido) u soo beleefd wild toonen,137
 
Soo sal ick wederom u met beleefdheyd loonen.
 
Hy had het nau geseyd, of het ghevlerckte wicht,139
140
Schoot krachtig in zijn borst een schoon vergulden schicht,140
 
Neemt (seyd hy) dat in dank, en trekt terstond aen 't vryen141
 
Ick sweer u by mijn boogh, dat ghy wel sult bedyen.142
 
Ick heb voor u erweeld, de schoonste, soetste maeghd143
 
Die ghy u leven lang oyt met u oogen saeghd,
145
Van leden net besne'en, uytmuntend in haer zeden,145
 
Van wesen gantsch beleefd, en treflijck in haer reden,146
 
Bequaem en soet van aerd, maer dit 's noch 't aldermeest,147
 
By dese gaven, is sy nederigh van geest,
 
Al d'yd'le grootsicheyd, en sotte hovaerdyen,149
150
Heeft sy altijd getracht ghelijck een pest te myen,150
 
In 't kort, al wat ghy van een vrou vereyschen meughd151
 
Dat vind ghy al by haer in 't bloeyen van haer jeughd.
 
Van treffelijck gheslacht, en tydelijcke haven,153
 
Heeft sy den hoogen God te dancken voor zijn gaven.
155
[52] Dus Veelker u gheluck sal klimmen inder yl,155
 
't Welck ick u segghen wil met dese gulden pyl,
 
Het welck een teycken is, dat ghy met gulden Jaren,
 
En alle vreughden sult vergrysen uwe hayren.158
 
U kind'ren sult ghy sien vol-wassen in de deughd,
160
Ghesegend in de schat tot uwer beyder vreughd.160
 
Nu dan mijn vriend vaerd wel, ick sal wel sorghe dragen
 
Dat ghy met vreughde sult verslyten uwe daghen,
 
Na Dockum ist dat ick nu teghenwoordigh gae,163
 
Daer u beminde woond, volght ghy my ylich nae,164
165
Het sal u wel vergaen, mijn meeningh kan niet dwalen,165
 
Ghy hebt my wel onthaeld, sy sal u wel onthalen.166
 
Ick ben daer borghe voor, dit had het nau gheseyd,
 
Of 't vloogh ten huysen uyt met alle snellicheyd.168
 
En Veelker die begon door dese schicht te voelen,
170
Een wonderlijcke brand in syne boesem woelen,
 
Die hem na Dockum dreef, om hulpe van de Son
 
Te soecken, die alleen zijn ziel ghenesen kon,
 
De baken van zijn vreughd, de doel van zijn ghedachten,173
 
Waer van hy alle lust sou hebben te verwachten,
175
De lieffelijcke maeghd, die zijn beminde vrou,
 
En stroom van zijn gheluck in 't ende wesen sou.
 
O Taetsken Ornia, Fonteyn van alle lusten,177
 
Hy wist om uwent wil noch nacht noch dagh te rusten,178
 
Soo branden hem zijn borst, uyt een oprechte min,179
180
Die tot zijn sterf-dagh toe staech blyven sal daer in,180
 
[53] Maer Cupido, die God, die sagh op zijn verdrieten,181
 
En deed hem op het laetst u weder min ghenieten,
 
Tot weer-loon van de gonst, die hy hem had betoond,183
 
Dus word de deughd altijd met deughde weer beloond.
185
O dan gesegend paer! door liefde t'saem ghebonden,
 
Die door beschickingh Gods malcander hebt ghevonden,
 
Den Heer die 't al beheerscht, die geef u soo veel vreughd187
 
Dat ghy nau met een wensch meer van hem wenschen meughd,188
 
Die gun u dat de vreed' en eendracht van u beyden
190
Te samen met u dood, en eerder niet en scheyde.190
 
En dat het gheen ick door Cupido segghen liet,
 
Ia meerder noch daer by u, in u tijd gheschied,192
 
Wel aen mijn Musa, houd, wild doch u seggen schorten,193
 
Of ghy sult 't lieve paer in hare vreughd bekorten,194
195
Sy sien malkander aen, de loncken gaen vast om195
 
Dan na de lieve Bruyd, dan na de Bruydegom.
 
Iuffrouwen staet wat op, de tijdt is al voor handen,197
 
Ey siet de Bruygom aen, hoe wateren zijn tanden
 
Al sit de Bruydt wat stil, dat acht ick niet een sier,
200
Sy veynst heur maer alleen quansuys om de manier.200
 
Sy twee zijn nu al een, den een die wil als d'ander,201
 
Houdt haer om Venus wil niet langher van malcander,202
 
Tsa Iongmans gaet doch voort en tast de Bruydt eens aen,203
 
Sy wil doch zijn gebe'en om na haer lust te gaen.204
205
De maeghden zijn jalours, die soecken haer te houwen
 
Tot teycken dat sy oock de Bruyd wel wesen wouwen,
 
[54] Sy wenschen doch al t'saem na dese soete staet,207
 
En dat sy mochten gaen, daer sy nu henen gaet,
 
Na d'aengename lust, de wereld vol ghenuchten,
210
De woon-plaets van de vreughd, de schat-kist aller kluchten.210
 
Nu jonghmans siet wel toe dat ghy u eer bewaerd,211
 
Op dat dees Bruyloft ons een ander Bruyloft baerd.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

lied