Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

Om de eenigheid des gemoeds onder malkander te behouden.

Op de wijze: Mijn God voed my, &c.

1. LAat ons eenpaar
De eenigheid der zielen,

Wel neemen waar,

En al in ons vernielen,

[p. 526]

 

Wat liefd en vreed

 

In ons zou moogen krenken,

 

's Herten gebeed'

 

Den Heer geduurig schenken,

 

Met een ootmoed

 

Wandelen voor Gods oogen,

 

In liefde zoet

 

Tot malkander geboogen.

 

2. Naa dat 't gemoed

 

Des menschen is geleegen,

 

Gods weezen zoet

 

Tot hem-waards is geneegen;

 

Is hy vol min,

 

Liefd zal hem weeder-baren,

 

Heeft hy strijd in,

 

Strijd zal hem ook beswaaren;

 

Naa den magneet,

 

Daar naa vloeien de krachten,

 

Zoo wie dit weet,

 

Roep uit zijn qua'e gedachten.

 

3. Verlaat u niet

 

Op uw verstand of weeten,

 

Al schijnt het iet

 

't Is maar stuk-werk geheeten,

 

Buig uwen zin

 

Onder gemeine stichting,

 

Van booven in,

 

Vloeid wijsheids onder-richting,

 

Niet woord, maar geest

 

Kan 't hert alleen geneezen,

 

Niet in tempeest

 

Maar stilheid wil God weezen.

 

4. Den Noorden-wind

 

Verderfd veel zoete vruchten,

 

Dit elk bevind

[p. 527]

 

Als hy liefde voeld vluchten,

 

Van Hermon komt

 

Den dau needer-gesteegen,

 

En maakt gezond.

 

Den vreede geefd den zeegen,

 

Als met eendracht

 

Gebroeders herten t' zaamen,

 

Zijn in aandacht,

 

Haar woort is ja en Amen.

          J.P.S.