Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

[p. 390]

Gebed voor Vyanden.

Stemme: 't En is niet alle tijd van vreugde, &c.

1. O Vaader der genaa! Die zoo lang-moedig zijt,
O goedertieren God! die zoo veel zonden lijd,
Die yder zondaar roept, op dat hy zig bekeer,
Zig zelf om U bedwing, en voor uw' troon verne'er,

2. Gy leerd ons door uw Zoon, den Leeraar, dien gy zond,

Die ons de wetten schreef, van 't nieuwe heilverbond,
Geen quaad of haat met haat of quaad te weederstaan:
Maar met gebe'en tot U, die 't on-recht ziet, te gaan.

3. Zoo bad de Zoens-man zelf, eer Hy aan 't kruis ont-sliep.

Zijn bloed sprak ander taal als Abels eer-tijds riep:
Dat riep om wraak, en dit, ach Vaader! ach! vergeef
Den vyand, die my dood; om dat hy door my loof.

4. Die be'e was 't zeegel-was aan zijne liefde wet.

Dus heeft Hy my de maat van mijnen plicht gezet.
Ik volg Hem op dat spoor, dat tot den Heemel leid
Ay! Sterk my met den geest van zijn zagt-moedigheid.

[p. 391]

 

5. Verleen mijn hert geduld, op dat het alle leed,

 

En smaad en on-gelijk om uwent wil vergeet.

 

Dat toch noit zucht tot wraak in mijn gedachten raak.

 

Mijn vyand goed te doen zy mijne grootste wraak.

 

6. Dat ik mijn vyand leen, en geef in zijne nood,

 

In-dien hy doold, mijn hand; en hongerd hy, mijn brood.

 

Doch 't geen hem meest ontbreekt is buiten mijne magt,

 

Dat uwe zagte geest zijn herde hert verzacht.

 

7. Daar toe strek mijn gebed, ach! tast hem in 't gemoed;

 

Gy zijt d' Al-machtige, die zoo veel wond'ren doet:

 

Verander, is 't uw wil, den vyand in een' vrind,

 

Die U, zijn' Schepper eerd, en my zijn' naaste, mind:

 

8. Ai! geef hem een verstand, dat zijn gebreeken zie.

 

Dat zijne boosheid merk, dat uwe tooren vlie';

 

Vergeef hem 't geen hy de'e of liet uit haat of nijd:

 

Scheld zijne groote schuld, o God! genaadig quijt.

 

9. Dat doch de haat, die hy my draagt, hem niet verderf.

 

Dat liever mijn gebed voor hem gena'e verwerf,

 

Uw magt bedwing hem door een lieffelijken dwang.

 

Ik zoek zijn beeternis, maar niet zijn' ondergang.

 

10. Ai schey hem door geen straf van onz gezelschap af!

 

Verbind hem door den band, dien uw genaade gaf.

[p. 392]

 

Dat d' onderlinge pligt der liefde my en hem

 

In 't eind' eens burgers maak van 't nieuw Ierusalem.

          G.B.