Het lust-hof der zielen, beplant met verscheiden soorten van geestelijke gezangen

[p. 312]

Beklag over de stand der bloote Naam-Christenen, die op haare
uiterlijke voordeelen haare Zaaligheid grond-vesten.

Toon: Lieve Dogters vol van jeugden. Of:
Elk heeft zijn byzonder drijven.

1. WAt beleefd men snoode tijden?
Wie kan 't zonder droefheid zien?

Hoe verdorven dat de lie'n

Zijn, die 't Christendom belijden?
't Geen dat haare mond voor-geeft

Wort in 't minste niet beleefd!

2. Yder een die zoekt te pronken
Met den naam van 't Christendom;

En men denkt niet eens waar-om,

Dat dien naam ons is geschonken,
Of waar toe zij ons verbind,

Neen! Dat slaat men in de wind!

3. Christen zoo wil yder heeten,
Maar te doen als hy gedaan,

Zijn voet-stappen naa te gaan,

Dat werd schandelijk vergeeten;
En uit 't gantze leeven blijkt

Dat men hem het minst gelijkt.

4. Zeg wat zoud het my dog baaten,
Dat ik my een Christen roem

En my naa zijn naame noem?

Zoo ick 't quaad niet tragt te laaten?
Schoon ik met zijn naam verschijn

't Zou Hem tot een schand-vlek zijn.

[p. 313]

 

5. 't Zijn niet alle Isra'liten,

 

Die van Isr'el naa den vleesch

 

't Zaam af-komstig zijn geweest:

 

Nog geen Christ'nen, die zoo hieten,

 

Schoon z' het roemen met den mond

 

En gelijfd zijn in 't verbond.

 

6. 't Is maar zotternij te steunen

 

En te stellen al zijn hoop

 

Op den uitterlijken doop;

 

Die op zulke staaven leunen,

 

Op het teeken van 't verbond

 

Bouwen op een lossen grond.

 

7. 't Bloote teeken kan niet geeven,

 

't En zy dat men ook het geen

 

Daar door word verbeeld, met een

 

In zig vind, en ook zijn leeven

 

Naar belofte, toe gedaan,

 

Rigt, 't is anders maar een waan.

 

8. Of men roept des Heeren tempel!

 

Wy uw Isr'el zijn uw volk,

 

Hooren steeds des Heeren tolk,

 

En betreeden uwen drempel,

 

Zoo daar niet meer by en is,

 

Dat is vry een slegt bewijs!

 

9. 't Is zeer goed Gods woord te hooren,

 

Als men 't geen ons word geleerd

 

Met zijn leeven practizeerd:

 

Maar de Mensche gaat verlooren,

 

Die op 't bloote hooren rust,

 

Maar tot 't doen en vind geen lust.

 

10. 't Is maar ydelheid te zeggen

 

Heere! Heere! Zoo men niet

 

Doet het geen dat God gebied,

 

En dat tot zijn grond te leggen

[p. 314]

 

Van zijn recht ter zaaligheid,

 

Dat is wel een slecht bescheid.

 

11. God die houd niet van het praaten,

 

Esaus handen Iacobs stem

 

Zeeker die mis-haagen Hem:

 

Maar van zonden af te laaten,

 

Dat is God regt aangenaam,

 

Woord en werk moet zaamen gaan.

 

12. 't Baat niet dat men diepe kennis

 

Van Gods woord en wetten heeft,

 

Indien dat men 't niet beleefd;

 

Neen, dat is ze maar tot schennis

 

En ont-eering van zijn God,

 

Zulke wijzen die zijn zot.

 

13. Veele wisten in te dringen

 

In het innigst cabinet

 

Van Gods heilig woord en wet,

 

En schoon dat zy deeze dingen

 

Wisten, voeren evenwel

 

Met die kennis naa de hel.

 

14. God te kennen is wel heerlijk,

 

Als men doet het geen men weet,

 

Dat de rechte kennis heet:

 

Zulken kennis is begeerlijk,

 

Die de Menschen steeds aan-zet

 

Tot het houden van Gods wet.

 

15. Zeg wat baat het dat geteekend

 

Staat mijn naam in 't kerke-boek,

 

Indien ik niet meer en zoek?

 

Beeter is 't te zijn gereekent

 

Onder die geteekend staan

 

In den Heemel, komt op aan.

 

16. 't Zijn niet alle waare leeden,

 

Zom-tijds wel een houten lid

[p. 315]

 

Aan een leevend lichaam zit;

 

Menschen van verdorven zeeden

 

Zullen zom-tijds wel bestaan

 

Aan des Heeren dis te gaan.

 

17. Aan dat uitterlijke voordeel

 

Is niets, in geval het hert

 

Daar door niet geheiligd werd;

 

't Zou maar in het laatste oordeel

 

Tot vermeerdering van mijn,

 

En verswaaring van my zijn.

 

18. Heilig, heilig moet men weezen!

 

Heiligheid, die is de baan,

 

Waar door wy ten Heemel gaan:

 

Die niet tragt te gaan door deezen

 

Weg, die vind zig in het end

 

In een schrikkelijk elend.

J.K.