Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer
(1635)–Joannes Stalpaert van der Wiele–
Auteursrechtvrij
[pagina 1222]
| |
[pagina 1223]
| |
 | |
[pagina 1224]
| |
IN 't oud begin was 't ongeschapen woord,
En Godt was 't woordt, en 't woord altijd by Gode.
Heft op uw' sin, wanneer ghy sullicks hoordt
Uut alderliefste van sijn twalef boden.
Ey! laet de kreb// Noch 't snode web,
Daer in ghy hem// Te Bethleem
Beweynen
Siet 's werelds leyd// Sijn Majesteyt
In u toch niet verkleynen.
Want sijn barmhertigheyd,
Om ons te vromen,
Heeft syn grootdadigheyd
Dus laegh doen komen.
Als g'hem daerom op sijn vrou moeders schoot
Ziet als een kind van aengetelde uren.
Zoo denckt weerom, hoe oud hy is en groot,
| |
[pagina 1225]
| |
Die altijd was, en eeuwelijck sal duren.
't Is 's Vaders woord// Die rechte voort
Geen spraeck en heeft// Al watter leeft,
't Zy boven
't Zy hier te land// Moet dese hand
Als van sijn Schepper loven,
Die 't al heeft door sijn stem,
En door sijn wapen,
Gemaeckt, en sonder hem
Is niet geschapen.
Zuygt hy de borst, 't is uyt meewaerdigheyt;
Want hy is die te spijsen en te laven
Wel plagh, den dorst, en de noodruftigheyd
Van al 't gediert, tot aen den jongen Raven.
Is hy belapt// Geluert, gekapt,
Hy is nochtans// Die ons de glans
Der Rosen,
En 't purper kleed// Oock heeft gereed
Der velden, als sy blosen.
In 't kort, geen creatuer
Gekleed op aerde,
Of s'hadde van dit luer
Onfaen haer waerde.
O kleynste kind! o alder-grootsten God!
Hoe hebdy u dus arm'lijck doen omgorden?
Datmen u vindt hier in dit snoode schot.
Was 't niet genoegh, dat ghy waer 't vleesch geworden?
Al waer 't ghy niet// In dit verdriet
Dus naeckt, en teer, In 't koudste weer
Geboren?
Hebt ghy dan dit// Benaut besit
Voor 't beste uytverkoren?
Och! g'hebt voor my verborght
Dit suer verswolgen,
Dat ick u onbesorght
Oock na sou volgen.
| |
[pagina 1226]
| |
En hoe sou'k niet? terwijl dat ghy my zijt
Dit doende voor, ten aengenamen nooder.
Want nu gheschiet voor my u al de spijt;
Zijt ghy my des te liever, soo te snooder,
Ick ken 't, ghy hebt// U hier gekrebt.
Maer op dat ick// Door dese schick
Van doecken,
Alhier om laegh// Den Hemel graeg
Voor al sou leeren soecken.
En wat vergeten man
Zou met verlangen
Niet willigh wesen dan
Om u t'ontfanghen?
Neen ick en laet my een al sulcken kans
Geenszins ontgaen; Want sult my door den duyster
Daer in nu staet uw' krebb' , de hooghste krans
Verdienen van de hemelrijcksche luyster.
Ja door d'ootmoed// Die u aendoet
Het stom gediert// 't Welck u hier swiert
Beneffen,
My als een Zoon// Van Godes throon
Hier naermaels doen verheffen;
Want dit's my over langh
Belooft te werden.
Indien ick u ontfangh,
En soo volherde.
|
|
