Gulde-jaers feest-daghen of den schat der geestelycke lof-sangen gemaeckt op elcken feest dagh van 't geheele Iaer

[p. 1191]

SINTE WIVINA, van Bigaerden, buyten Brussel.
XVII. December.

Stem: Ghy hovaerdige menschen wilt hooren.

DE waerde moeder der Bigaerden
Wivina, krijght ons sulcken licht
Van deughden, dat hier op der aerden,
Noyt ziel door ons en werd ontsticht.
Want, na dat wy sijn bericht
Door klaer bescheyd van ware monden,
Heeft haer des Heeren milde hand,
Tweemael van sijn gestarde land
Ontsteken lichten neer gesonden.

Ontsteken lichten; om te tuyghen,
Dat wes sy oyt hier heeft gedaen
In goed, in moed, in wil te buyghen,
Haer vanden Hemel was geraen.
Des verkoos sy d'enge baen;
En voor haers Vaders rijcke erven
Liep schuylen in een diepe kluys,
Daer sy, ten danck van Christus cruys,
Des werelds weelden sou versterven.

Sy niet alleen; maer op haer woorden,
Richardus mee Vrou Venus knecht.
Die sy met starcker vyer bekoorde;
In plaets van haer versochte echt,
t' Eijck-holt ende Vlaemsche weght
Te gaen bedwingen d'aerdsche leden:
End' als Heer'mijt, met hayre kle'en,
Met vasten, waken, en gebe'en,
De kroon te wachten der besneden.

Dit uytgewrocht: ginghs' haer begeven
By Oosten, in een Brabands woud:
Niet verr' van Brussel, om een leven

[p. 1192]

 

Te leyden, in het dichtste hout;

 

't Welck door deughden menighvoud

 

Alleen den Heer bekend sou wesen.

 

Hier leefde sy met gras en kruyd:

 

Den menschen stil// maer Gode luyd,

 

Drie Jaren langh, tot dat na desen

 

 

 

Haer licht, als met een koren mudde

 

Bedeckt: niet langer blyven kon.

 

Want God wou dats' een gansche kudde

 

Van Maegden, 't sijnder eeren won.

 

Des hy haer naer Brussel son,

 

Om vanden Prins 't Hof der Bigaerden

 

Te krijghen, daer een wel geschickt

 

Convent van Sinte Benedict,

 

In korten tijd by een vergaerde.

 

 

 

Den Heer zy lof! die tot op huyden

 

De dochters, van sijn reynste Maeghd,

 

Door wonderdaden doet beduyden

 

De kroon, die sy ten Hemel draeght.

 

Bid Wivina! die behaeght

 

Hebt Christo door uw' lieve seden:

 

Dat wy op u ontsteke licht,

 

Hoe langs hoe meer het aerds-gewight,

 

End' al wat sondigh is, vertreden.